Ivayana

മഴയായി വന്നിന്നെൻ മനതാരിൽ പെയ്തു നീഒഴിയാത്തൊരോർമ്മകൾ പോലേ…മഴയെത്തും നേരത്തെൻ അരികിലെത്താറുള്ളപൊഴിയാത്ത പൂവിതൾ പോലേതെല്ലും പെയ്യാത്ത തെളിമാനം പോലേ…(മഴ…)അറിയാതെയാമുഖം അകതാരിൽ വന്നെന്റെഅഴകേറും നിനവായി നിന്നു…അരുകിലുണ്ടീമുഖമെന്നറിഞ്ഞെന്നാലുംഅറിയാതെയാമുഖം കണ്ടൂഞാനറിയാതെ മോഹങ്ങൾ പെയ്തൂ…(മഴ…)അരുതരുതിങ്ങനെ അരുതാത്ത മോഹങ്ങൾഅറിയാതെ വന്നു പോയെന്നോ…പിരിയാത്ത നോവുകൾ അകതാരിൽ വന്നെത്തിപറയാതെ പറയുകയാണോഎല്ലാം ജലരേഖയാവുകയാണോ…!(മഴ…) (ഗീത.എം.എസ്)

1980-ന്റെ അവസാനം;തിരുവനന്തപുരം തമ്പാനൂർ റോഡ് സൈഡ് ;ഞാനും പ്രസാദും.പുസ്തക വില്പനയിലാണ് ഞങ്ങൾ. വഴിവക്കിൽ വിരിച്ചിട്ട ന്യൂസ് പേപ്പറിൽ നിരത്തിയ ലഘുലേഖകൾ, കമ്യൂണിസ്റ്റ് ആചാര്യരുടെ കൃതികൾ ,കോമ്രേഡ്, പ്രേരണ, സംക്രമണം തുടങ്ങിയ ആനുകാലികങ്ങൾ, സച്ചിദാനന്ദന്റേയും സിവിക്കിന്റെയും കെ ജി എസ്സിന്റെയും ചുള്ളിക്കാടിന്റെയും കവിതകൾ…..അത്…

ഒന്‍പതു ജാലകങ്ങളുമടച്ചഒറ്റമുറിയിലെചുരുണ്ട മുടിയുള്ളരാജകുമാരിയെകഥ പറഞ്ഞുചിരിപ്പിക്കുകയെന്നാണ്എനിക്ക് വിധിച്ച ശിക്ഷ ..!!ഈയലിന്റെ കഥ കേട്ടകുമാരി കരഞ്ഞു .കണ്ണീര്‍ കടല്‍പോലെ പെരുകിആരുമെത്തും മുന്നേഒന്നാമത്തെ ജനാല തുറന്നുകടലിനെ ഞാന്‍ പുറത്തൊഴുക്കി .കള്ളി മുള്‍ച്ചെടികളുടെകഥയില്‍പെട്ട്കുമാരിയുടെ വിയര്‍പ്പുകണങ്ങള്‍മണല്‍ത്തരികളായിരണ്ടാമത്തെ ജനാലയിലൂടെമരുഭൂമി പുറത്തിറങ്ങിഞാനെന്‍റെ കഥ പറഞ്ഞുകുമാരി കാര്‍മേഘമായി പെയ്തുമൂന്നാമത്തെ ജനാലമഴ നനഞ്ഞലഞ്ഞു.നിന്റെ കഥ…

നീയിതു കാണണം നീയിതു കേൾക്കണംനേരിന്റെ പാതയിലെന്നേ നടത്തണംനോവിന്റെ വേളകൾ നീളാതെ കാക്കണംനീ തന്നെ സർവ്വവും തമ്പുരാനേ…..പൂർവ്വാംബരത്തിലുദിക്കും ദിവാകരൻപൂർണ്ണമാം ശോഭയിലാഗമിക്കേനേരായ ചിന്തകളെന്നിൽ നിറയ്ക്കണേനീളേ, ദിനത്തിൽ നീ കൂട്ടിരിക്കൂരാഗമാകേണമെൻ ഭാവം നിരന്തരമേറാതെകാക്കണം, നീ വെറുപ്പെന്നിലായ്കൂടാതിരിക്കണം വന്യതയേറ്റുന്നക്രൂര ഭാവങ്ങളെൻ മാനസേയെൻ വിഭോനന്മചെയ്യാനെനിക്കേക നീ കൈക്കരുത്തെ-ന്നുമെൻ കൈകളിൽ…

ജീവിതത്തിൽ അലങ്കാര വസ്തുക്കൾ ശേഖരിച്ചു വെയ്ക്കുന്നതെന്തിനാണ്.പാകമാകില്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും ചില കരുതലുകൾ അളന്നുമുറിക്കുന്നതെന്തിനാണ്.മലർപ്പൊടിക്കാരനുംപൊൻ മുട്ടയിടുന്ന താറാവുംമരംവെട്ടുകാരനും നീ തന്നെയാണോ .പ്രശ്‌നങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ മാത്രമാണോഇതെല്ലാം കരുതി വെയ്ക്കുന്നത്. ചുരിദാറുകൾ ,പാദുകങ്ങൾ ,കുപ്പിവളകൾ ,സ്വപ്നങ്ങൾ ,കാമുകീ കാമുകൻമാർ .ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഭക്ഷണങ്ങൾ.ഇന്നു മാത്രമാണെന്റേതെന്ന തിരിച്ചറിവിൽഭാവിയുടെ ശ്രീകോവിലിൽ തെളിയിക്കാൻ തിരി…

ആവീട് തുറന്ന് ആരോ പുറത്തേക്കു വരുന്നുണ്ട്.പൊട്ടിപ്പൊളിഞ്ഞഗെറ്റ്ന്റെപുറത്തു നിഴൽ മാറിയ ഒരു സ്ഥലത്ത്ഞാൻഒതുങ്ങിമാറി നിന്നു.മെയിൻ റോഡിൽ നിന്നും അല്പം മാറിയ ആ വഴിയെആളുകൾ ധാരാളം സഞ്ചരിക്കുന്നുണ്ട്.എങ്കിലും ഇടുങ്ങിയ പഴയ ആ വഴി ഇന്നും ടാർ ഇളകാതെകിടപ്പുമുണ്ട്…!ഇരുവശവുംനോക്കിശരിയാണല്ലോ?ഒരുകാര്യംപിടികിട്ടിവാഹനങ്ങൾഅധികംഇത്വഴിപോകാറില്ല!തുരുമ്പ് പിടിച്ച ഒരുപൂട്ട്തുറക്കാത്തഅവസ്ഥയിൽആഗേറ്റിന്റെഒരുവശത്തെകൊളുത്തിൽകിടപ്പുണ്ട്..അത് മാറ്റാതെ വേറെ ഒരുപുതിയപൂട്ട്ഇട്ട്അകത്തു…

നീ വന്നെങ്കിൽ ഉണ്ടെങ്കിൽ എൻ ചാരെമാരിവില്ലിൻ സ്വർഗീയ ചാരുത പാരംപാരിനെ പൊതിയുന്നു പരിശുദ്ധ സ്നേഹവുംപരിമളം പരത്തുന്നു കുളിരിളംതെന്നൽപോൽ.കാണുവാനെന്തിനീ കണ്ണുകളെൻ നാഥാ !എല്ലാം കാണുന്ന നിൻ കണ്ണെന്മേലില്ലേ?കേൾക്കുവാനെന്തിനു കാതുകളെൻ നാഥാ !എല്ലാം കേൾക്കുന്ന നിൻ മനസ്സാണെൻ കാത് ?ദർശനത്തിനെന്തിനു മറ്റൊരുരൂപം, നാഥാ !കാണുന്നതെല്ലാം…

നീയകന്ന വഴികളിൽഞാനൊരു ചിരി മറന്നുവെച്ചിട്ടുണ്ട്….നീ തിരഞ്ഞു വരുമെന്നുംചിരിപെറുക്കി നീയൊരുചിരിമഴയായി തീരുമെന്നുംഞാൻ നിനയ്ക്കാറുമുണ്ട്……നീ പറയാൻ മറന്നമൊഴിയകലങ്ങളിൽഞാനെന്നെതിരയാറുണ്ട്….നീ വീണ്ടും മൊഴിയുമെന്നുംനിന്റെ ചാരെ ചേർന്നൊരുപ്രണയമഴയിൽ വീണ്ടുംനനയുമെന്നുംഞാനോർക്കാറുണ്ട് ….എഴുതിത്തീർത്തവരികളിൽ ഞാൻനമ്മളെ തിരയുന്നു …വീണ്ടുംഎഴുതുമെന്നുംനിന്റെ വരികളിലെന്റെപ്രണയം നിറയുമെന്നുംഞാൻ വെറുതെമോഹിക്കാറുണ്ട്. ലിഷ ജയലാൽ

അകന്നകന്നുപോയിട്ടേറെ നാളുകളായെൻദൃഷ്ടിഗോചരത്തിൽ നിന്നെങ്കിലുംഅകന്നു പോകില്ലകക്കണ്ണിൽ നിന്നുമെൻഗ്രാമ സൗന്ദര്യങ്ങളും സ്നേഹസൗഹാർദ്ദങ്ങളും..പുലർവെളിച്ചമെത്തും മുൻപുണർത്തും കുക്കുടങ്ങളുംകുളിരാൽ കിടുകിടെ വിറപ്പിക്കും നീഹാരപ്പുലരികളുംപുലരിത്തുടുപ്പിലെ പുഴയോരക്കാഴ്ചകളുംപവനന്റെ തഴുകലിൽ ആടിപ്പാടുമില്ലിക്കാടുകളുംമറക്കുവതെങ്ങനെ…കാട്ടുചെടികൾ പൂത്തുനിൽക്കും നാട്ടുവഴിയോരങ്ങളുംകാത്തിരുന്നു പൂവിടും കൈതപ്പൂവിൻ സുഗന്ധവുംകനക കാന്തിയോടെ നിൽക്കും കതിർമണിക്കുടങ്ങളുംകുമുദങ്ങൾ പൊന്തിനിൽക്കും വയൽക്കുളത്തിൻ ചാരുതയുംമറക്കുവതെങ്ങനെ…ഇല്ലായ്മകളിൽ കണ്ടെത്തിയ കൊച്ചുകൊച്ചു സന്തോഷങ്ങളുംവല്ലായ്മകളിൽ വന്നെത്തിയ…

വർത്തമാനകലത്തിന്റെ അക്ഷയ ജലധിയിൽ നിന്ന് ജീവിതമെന്ന ഏത്തക്കൊട്ടയിൽ നിമിഷബിന്ദുക്കളെ കാര്യകരണങ്ങളില്ലാതെ ഭൂതകാലത്തിന്റെ ഗ്രീഷ്മസ്ഥലികളിലേക്ക്കഠിനപരിശ്രമങ്ങളിലൂടെ കോരിയൊഴിച്ച് വൃഥാവിലാവാൻ വിധിക്കപ്പെട്ടവരോ…നാം… “നശ്വര മനസ്സിന്റെ ഒടുങ്ങാത്ത പഥാർത്ഥപ്രേമത്താൽ,അതിജീവനത്തിന്റെ എത്ര വിയർപ്പുതുള്ളികൾ പൊഴിച്ചിട്ടാണ് നമ്മൾ ആയുസ്സിനെ നിരർത്ഥകതകളുടെ പുറംപോക്കുകളിലേക്ക് നിരന്തരം ഒഴുക്കി വിടുന്നത്.ഈ ദുനിയാവിലെ കഴിഞ്ഞുപോയ ഇന്നലെകൾ…