മരണത്തിൻ്റെകൈമടക്കിൽ ചുരുട്ടിവെച്ച,ഗ്രീഷ്മത്തിൻ്റെഇടത്തെ കണ്ണായിരുന്നു നീഭൂമിയുടെചോര പൊടിയാത്ത മുറിവുകളുടെ,കാവൽക്കാരനായിരുന്നു നീചിത്തരോഗാശുപത്രിയിലെഇളംമഞ്ഞകലർന്ന ദിവസങ്ങളുടെ,അമ്മയും,ജയിൽ മുറ്റത്തെഇരുണ്ട ഇതളുകളുള്ള പൂക്കളുടെ,അച്ഛനുംനീ തന്നെയായിരുന്നുമാളമില്ലാത്തപാമ്പായി നി ചിറകടിച്ചതും,വെയിൽ തിന്നുന്നപക്ഷിയായി നിഇഴഞ്ഞതും,നിന്നെ വായിച്ചു തീരാത്തആഴങ്ങളുടെസിരകളിലായിരുന്നുആട്ടിൻകുട്ടിയിൽ നിന്ന്ബുദ്ധനിലേക്കുള്ളബലിക്കുറിപ്പിലും,തെറ്റിയോടുന്നസെക്കൻ്റ് സൂചിയുടെതുമ്പത്തെ,കറുപ്പിലും,ജീവിതത്തെഒറ്റവിരലിൽനൃത്തം ചെയ്യിച്ചവനെ,കൽക്കരിയുടെനിറമുള്ള,കവിതകളുടെഖനികളിൽ നിന്ന് ‘മൃത്യുവിനെപൂപോലെയെറുത്തെടുത്ത്,ഉള്ളം കയ്യിലെവഴിതെറ്റിച്ചിതറിയരേഖകളിൽ വെച്ച്,കാലഘടികാരങ്ങളുടെ,ഇടവഴികൾ താണ്ടി,രതിയുടെയുംപ്രണയത്തിൻ്റെയുംസ്വപ്നത്തിൻ്റെയുംവിശപ്പിൻ്റെയുംതെരുവുകൾമുറിച്ച് കടന്നവനെഇതാഞങ്ങളിപ്പോഴുംനിനക്കൊരു മറയും തരാത്തമരങ്ങളായി നിൽക്കുന്നുഞങ്ങളുടെ…