www.ivayana.com
ചുവപ്പ് മാഞ്ഞുതുടങ്ങിയ ആകാശത്തപ്പോൾ മാനുകളും മയിലുകളും പടുകൂറ്റൻ ചിത്രശലഭങ്ങളും നൊടിയിടകൊണ്ട് നിരന്നിറങ്ങും .അകന്നകന്നുപോയ സാന്ധ്യമേഘങ്ങളുടെ നിഴലുകളിലൂടെയൂർന്നിറങ്ങിയ മഴക്കാറുകളുടെ കൊടിമുടികൾ നീർകുടഞ്ഞുതുടങ്ങുകയായി .ആദ്യത്തെ മഴത്തുള്ളികളേൽക്കുമ്പോൾ സർപ്പക്കാവിൽ കാവൽവിളക്കുകൾ അണഞ്ഞടങ്ങിപ്പുകഞ്ഞുതുടങ്ങുന്നു . മഴ ആർത്തുവീഴുകയായി .നനവേറ്റാൽ കറുത്തുപോവുന്ന പഞ്ചാരമണ്ണിലൂടെ ചാലിട്ടൊഴുകിത്തുടങ്ങുമ്പോൾ പളുങ്കുമണികളുതിർന്നുവീഴുന്ന കുളപ്പരപ്പിൽ എവിടെയോ…
നടനല്ലവിസ്മയതാരം. അന്യജീവിതംപരകായപ്രവേശം നടത്തും ചാരുത. നാടകീയതയില്ലാത്തജീവന്റെ ആവിഷ്കണംചന്ദ്രോദയം. തല തൊട്ട്കാല്പാദം വരെകഥയിലേയ്ക്ക്മൊഴിമാറ്റം വരുത്തുന്ന പൂർണ്ണത. നീ കൊടുത്ത പ്രാണനിൽത്രസിച്ച കഥാപാത്രംകണ്ടവർ മൊഴിയുന്നുഅവർ തന്നെയെന്ന്. എത്ര സൂക്ഷ്മംനിന്റെ അഭിനയ പാടവംഒപ്പിയെടുക്കുവാൻക്യാമറയ്ക്കു സാധ്യം. നീ ചിരിച്ചപ്പോൾഞങ്ങൾചിരിച്ചത് ഹൃദയം നിറഞ്ഞ്.ഇറങ്ങിപ്പോയത്തലച്ചോറിന്റെ ആകുലത. നീ കരഞ്ഞപ്പോൾകലങ്ങിയത്ഞങ്ങളുടെ കരളാണ്.…
ശ്രുതിലയതാളത്തിൽ ഇതുവരെ പാടിയപാട്ടുകളെല്ലാം മറന്നു പോയോ..നീ….. മറന്നു പോയോസപ്തസ്വരങ്ങൾ മീട്ടിയ തംബുരുവിൻനാദം നീ കേൾക്കതായൊനീ… കേൾക്കാതായോ ഇന്നു നീ കാണുന്ന കാഴ്ചകളെല്ലാംമായതൻ മോഹവലയങ്ങളല്ലോഅവ നിൻ ഹൃദയത്തെ തൊട്ടുണർത്തിയപ്പോൾഅപശ്രുതിയായ് ഞാൻ മാറി നിനക്ക്ഞാനിന്നൊരപശ്രുതിയായ് മാറി അന്നു നിന്നകതാരിൽ ഒരു മൺവീണയിൽയദുകുലകാംബോജി പാടിനിൻ മനസ്സിൽ…
കണ്ടോരും കണ്ടോരും മിണ്ടീല്ലത്രേകാണേണ്ടതെല്ലാം കട്ടുകൊണ്ടോയത്രെകൈകൾ മേലോട്ടൊന്ന് നീട്ടിയത്രേകിട്ടിയതെല്ലാം മടിയിലെ മാറാപ്പിൽഞൊറിഞ്ഞു തിരുകി വച്ചുവത്രെ.. ! അവനുകിട്ടിയില്ല ഇവനുകിട്ടിയില്ലപയ്യാരം ഏറെ പറഞ്ഞത്രേഇനിയും തരൂ , കിട്ടിയതൊന്നും പോരത്രേആളൊന്നുക്കുവച്ചു കൂട്ടിയത്രേകിട്ടിയതെല്ലാം അവരോരുടെമാറാപ്പിൽ കൂട്ടിവച്ചു കെട്ടിയത്രേ… ! അതുകേട്ടീട്ടാരനും മിണ്ടീല്ലത്രേകൊഞ്ഞനും കുത്താനും കഴിഞ്ഞീലാത്രേപ്രളയത്തിൽ കിട്ടിയത് കണ്ടീലാത്രേആരാന്റെ…
മറ്റൊരു കാണ്ഡമെഴുതൂ.. മഹാമുനേ,നിത്യതപസ്വിനീയാമവളെയോർക്കുവാൻ ,അവളെക്കുറിച്ചു നീ പാടുമ്പോഴൊക്കെയുംഇടറിയോ നിൻ കണ്ഠനാളവും ,ഭൂമിയും അവളാണു ശാരിക…! രാമായണത്തിന്റെ ,പനയോലത്തണ്ടിൽ തപസ്സു തുടർന്നവൾജന്മാന്തരങ്ങൾതൻ സ്നേഹതന്തുക്കളെ ,ആത്മാവിലിറ്റിച്ച ലക്ഷ്മണ പത്നിയാൾ . ഊർമ്മിളേ.. നിൻ സ്നേഹ നീരദബിന്ദുക്കൾ ,തേടുന്ന യാചകൻ മാത്രമായ് സൗമിത്രി .,ജനകജേ ..…
ഭ്രൂണത്തിനെന്തോപറയുവാനുണ്ട്മടിയാതേ എന്നോട് പറകഎന്നോ മനേ…. വന്ന അപ്പൂപ്പനെന്നോട്ചൊല്ലിയ തേവംസ്വർഗ്ഗത്തിൽ തന്നേവാണരുളക നീയെന്നു് ‘ എന്നിട്ടുംആ ജീവൻകടമെടുത്താണ് ഞാൻഈ മാതൃവാത്സല്യംനുകരുവാൻ വന്നത് നിൻ ഒക്കത്തിരുന്നുകുസൃതി കാണിച്ചങ്ങനേആ പാലാഴി മൊത്തംവലിച്ചു കുടിക്കണം ചേട്ടനും അനിയനുംഇടി പിടിച്ചങ്ങനേതല്ലിക്കളിക്കണം,കിളച്ചു മറിക്കണം”! പലപ്പോഴും കേൾക്കുന്നുതോഴി തൻ മന്ത്രണംഎളുതല്ലാജീവിതംപാരിലെന്ന്. വൈദ്യന്മാർ…
നീയെനിക്കൊരു തുറന്നപുസ്തകമാകണംപുസ്തകത്തിനൊരുപേരു വേണം ,നീയും ഞാനുമല്ലനമ്മളാൽ തീർക്കുന്നകഥകൾവേണം.. അക്ഷരങ്ങൾക്ക്നൂറു ചന്തം വേണം ,ആരും കാണാത്തവർണ്ണങ്ങളാൽ അവയെഅണിയിച്ചൊരുക്കണം നീ കാണാതെ,മൗനങ്ങളിൽഞാൻ ഒളിപ്പിച്ചമഴച്ചാറ്റലുകൾവരികളിൽ കണ്ടേക്കാം പിണക്കങ്ങളിൽകുത്തിവരച്ചുംതിരുത്തിയുംസന്തോഷങ്ങളുടെതാളുകൾ പറിച്ചെറിഞ്ഞുംതുടർച്ചകൾ കാണാം ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോപെയ്തകന്ന് പോയമഴയും പിന്നെ തെളിഞ്ഞമഴവില്ലഴകുമുണ്ടാവുംപ്രണയ ഭാവങ്ങളും കാണാം … സ്മരണകൾകോർത്തിണക്കിപുരസ്ക്കാര ഭിത്തിയിൽതൂക്കിയിടുമ്പോഴുംവരികളിൽ നിന്റെ പ്രണയംഇറ്റുവീഴുന്നുണ്ടാവാം…
രണ്ടുവേലികൾക്കപ്പുറത്ത്പണ്ടൊരപ്പച്ചനുംഇല്ലിക്കുട്ടിയുമുണ്ടായിരുന്നു. വാഴയും കപ്പയുംചേനയും തുടങ്ങിതൊടിയിൽ അവര്നിറഞ്ഞുനിന്നിരുന്നു. അതുവഴി പോയവരാരുംവെറുംകയ്യോടെ മടങ്ങുന്നത്അവർക്ക് ഇഷ്ടമല്ലായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുപോയിതിന്നാത്തഒരൊറ്റസുജായിയുംഇക്കരയിലില്ലായിരുന്നു. കാലം മുന്നോട്ടുരുണ്ടു. ഞങ്ങള്നാക്കുവടിച്ചു,പല്ലുതേച്ചു,പള്ളിക്കൂടത്തിപ്പോയി. ഇല്ലിക്കുട്ടി ലില്ലിക്കുട്ടിയായി. ഞങ്ങൾക്ക് ദഹനക്കേട്പിടിച്ചു,ഒന്നും പിടിക്കാതായി. അപ്പച്ചനും ലില്ലിക്കുട്ടിയുംഓർമ്മയായി,ഇപ്പോഴവരുടെ മക്കളായി. കൊറോണ വന്നു,കാലത്തെ പിന്നോട്ടുരുട്ടി,ഞങ്ങളതുവഴി നടന്നു. അപ്പച്ചനും ലില്ലിക്കുട്ടിയുംമാടിവിളിച്ചു,ഞങ്ങളുടെ ദഹനക്കേട്തീർത്തുതന്നു. സിദ്ധീഖ് ചെത്തല്ലൂർ
കണ്ണടച്ചല്ലേ പിറക്കുന്നു ഭൂമിയിൽ കൺതെളിച്ചാദ്യം കരഞ്ഞ നമ്മൾ ആദ്യമേതന്നെ ഭ്രമിച്ചു കരഞ്ഞുനാ- മാദ്യാക്ഷരത്തിന്റെ മുന്നിലായും ! ശീര്ഷാസനത്തിൽക്കിടന്നൂ വയറ്റിലായ് പിടിവള്ളിപൊട്ടിപ്പിറന്നൂ ധരിത്രിയിൽ അന്നുതൊട്ടിന്നോളമുള്ളോരു ജീവിതം നിമ്‌നോന്നതം തന്നെയായിരുന്നല്ലയോ ? പിഞ്ചുപാദങ്ങളീ മണ്ണിൽച്ചവിട്ടവേ വേച്ചുവേ – ച്ചെത്രയോ പ്രാവശ്യം വീണും നാം വേച്ചുപോകുന്നൊരാ…
ആതിരേ,ഓർക്കുന്നുവോ ഒരിളം കാറ്റി-ലുന്മത്ത,യൗവ്വനതീച്ചൂളയിൽ നമ്മ,ളുതി തെളിച്ച കടുംകനൽ പൂവുകൾ നാളെയെന്തേതന്നതോർക്കാതെ,നമ്മള –ന്നമ്പലക്കാവിന്റെ മൺചിരാവെട്ടത്തി-ലാരുമേ കേൾക്കാതൊളിപ്പിച്ചൊരാശകൾ അന്ധമാം മോഹങ്ങൾ, കാമങ്ങളായിര-മാഗ്നേയബാണങ്ങളേറ്റു തളിർത്തു, ക –രിഞ്ഞതാം സൗമ്യാര്‍ദ്രഗാന്ധർവശ്ശയ്യകൾ ! പൊന്നിന്‍ത.ലപ്പാവണിഞ്ഞപ്പൊ,ന്നാതിര-സന്ധ്യകൾ, പുത്തനുഷസ്സുകൾ, മാറിലെ-പൂന്തേൻ മറുകിൽ മയങ്ങിയരാവുകൾ നെഞ്ചകം കീറിപ്പിറക്കുന്ന തുമ്പിക-ളാതീരേ നീ, വിടചൊല്ലിയ നാളുകൾ…