നിമീലിക.
കവിത : നെവിൻ രാജൻ* ഉന്നതങ്ങളിലേക്കുയർന്നുയർന്നു നിൽക്കുംഅംബരചുംബികൾക്കുപിന്നിൽ ഒളിച്ചു് ;ഇന്നു നീ ദു:ഖം തളംകെട്ടിയഅന്തിനേരത്തു്കണ്ണിമചിമ്മാതെ ഉറ്റുനോക്കുന്നത്എന്തിനെന്നറിയില്ലാ.ഉയരങ്ങളിൽ,ചക്രവാളങ്ങൾക്കഭിമുഖമായ്മീനാരം പണിതതു്’;എന്റെ ഉപ്പും വിയർപ്പും കുഴച്ചു്.അങ്ങുപടിഞ്ഞാറു മാറികടലിലേക്കിറങ്ങി നിൽക്കുമാകുരിശും ചുവന്ന നിമീലിക.ഇന്നീ അന്തിനേരത്തെനിക്കു നീവിധിച്ചതീവഴിയേ ശവമഞ്ചത്തിലെന്നന്ത്യയാത്ര.അഗ്നിഗ്രഹണം വിഴുങ്ങി,ഞാനീ മണലിൽപണിതുയർത്തിയതത്രയും ബുർജ്ജുകൾ.ഇൗവഴി രാപ്പകലെത്രയോ വന്നുമാഞ്ഞിട്ടുംതിരയാതെ തിരഞ്ഞും;നീയറിയാതറിഞ്ഞും,എന്റെഉടലിനേയുരുക്കിക്കുടിച്ചും,തകർന്നശിരസ്സിലെച്ചുടുചോരനക്കിക്കുടിച്ചും കടന്നു.ശീതീകരിച്ചൊരീപ്പെട്ടകത്തിനുള്ളിൽപ്രൗഢമീയന്ത്യയാത്രയിൽപ്പോലുംതിരിച്ചറിയുന്നു,ഞാനെന്റെ…
