പച്ചമഴവില്ലിന്റെ വലയത്ത്
കൃഷ്ണന്റെ ചിരി ചാർത്തിയ
മംഗല്യ ദിവസം—
പുതുഗൃഹത്തിലേക്ക് കടന്നപ്പോൾ
സുബ്ദ്രയുടെ ഹൃദയം
പൂർണചന്ദ്രമായി മിന്നി.
എന്നാൽ
യുദ്ധത്തിന്റെ കറുത്ത കുതിര
മുന്നിൽ സവിശേഷമാക്കിയ പാതയിൽ,
അർജുനന്റെ അസ്ത്രശബ്ദം
അവളെ ദിനവും രാത്രിയും
അകറ്റിപ്പിടിച്ചു.
പാലനീയനായ അഭിമന്യുവിനെ
കൈകളിൽ തൂങ്ങിയുറങ്ങുമ്പോൾ
അവൻ ഇല്ലാത്ത വീട്ടിലെ
അവ്യക്തനിശ്ശബ്ദം
സുബ്ദ്രയുടെ നെഞ്ചിൽ
തണുത്തൊരു മുറിവായി.
ധൈര്യം—
അവൾ ഒരിക്കലും പ്രഖ്യാപിച്ചില്ല;
കണ്ണീർ—
അവൾ ഒരിക്കലും ഒഴുക്കിയില്ല.
പക്ഷേ, ചിരിയുടെ പിന്നിൽ
ഒരു കാത്തിരിപ്പ്—
മിന്നൽവെട്ടം പോലെ
വിളറിയൊരു പ്രതീക്ഷ.
കുരുക്ഷേത്രത്തിന്റെ മറവിൽ
അവളുടെ ജീവിതം
ഒരു നീണ്ട ശ്വാസമായി മാറി.
ഭർത്താവിന്റെ ഓരോ തിരിച്ചു വരവിനും
അവൾ പൂമൊട്ടുപോലെ
പുതിയായി വിരിഞ്ഞിരുന്നു.
അഭിമന്യുവിന്റെ നഷ്ടം—
ലോകം മുഴുവൻ
തകർന്നുവീണ നിമിഷം.
പക്ഷേ, അതിന്റെ നടുവിൽപോലും
സുബ്ദ്ര
ഒരചഞ്ചലമായ പർവ്വതമൂർത്തി;
വേദനയുടെ കൊടുങ്കാറ്റിലൂടെ
നിശ്ശബ്ദമായി നടന്നു കടന്ന
സ്ത്രീശക്തിയുടെ പരമരൂപം.
സുബ്ദ്ര—
കണ്ണീർ മറച്ചൊരു യോദ്ധ;
കാത്തിരിപ്പിന്റെ ജ്വാലയിൽ
തളർന്നാലും വീഴാതെ
ഭർത്താവിനെയും മകനെയും
ഹൃദയത്തിൽ ഇരുത്തിയ
ആത്മശക്തിയുടെ
ഒരശേഷിക്കാത്ത ഗാനം.
ഉണ്ണി കിടങ്ങൂർ

By ivayana

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *