രചന : സുദർശൻ കാർത്തികപ്പറമ്പിൽ✍️
നീറിപ്പുകയും മനസ്സുമായ് ജീവിത-
ച്ചേറിലൂടല്ലോ നടന്നുനീങ്ങുന്നുഞാൻ!
ആരുമില്ലൊന്നെൻ്റെ കൈപിടിച്ചേറ്റുവാൻ,
ചാരെവന്നിത്തിരി,യാശ്വസിപ്പിക്കുവാൻ
അന്യൻ്റെ വേദനയിറ്റുമേയോരാത്ത
ധന്യതേ,നിന്നെഞാനെന്തു വിളിക്കുവാൻ?
രക്തബന്ധങ്ങളെപ്പോലും നിരസിച്ചു,
യുക്തിരാഹിത്യത്തൊടല്ലി നിൽപ്പൂചിലർ!
ഉള്ളിലണച്ചുപിടിച്ചവരൊക്കെയു-
മുള്ളുനോവിക്കിൽ സഹിക്കാവതോ,സഖീ?
ഉള്ളതു ചൊല്ലുന്നതാണത്ര തെറ്റെങ്കി-
ലുള്ളതേചൊൽവു ഞാനെന്തുവന്നീടിലും
വേദനയെൻകരൾ കാർന്നെടുക്കുമ്പൊഴും
മോദേന സർവംസഹയായ് ചരിപ്പുഞാൻ!
ഒന്നിനെമാത്രം മുറുകെപ്പിടിച്ചുകൊ-
ണ്ടിന്നിൻ മഹാസൂക്തമത്രേ രചിപ്പുഞാൻ
നന്മയ്ക്കുപാത്രമായ് ജീവിതം മാറുകിൽ
ജന്മമുജ്ജീവനത്വം പൂണ്ടുയർന്നിടും
വൻമദികൊണ്ടു നാം നേടുന്നതൊക്കെയും
കൻമഷക്കുണ്ടിലടിഞ്ഞമരില്ലെയോ?
സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്കല്ലയെൻ്റെയീ ദൗത്യമെ-
ന്നർത്ഥശങ്കയ്ക്കിടയില്ലാതെ ചൊല്ലുവേൻ
ഊഴിയിലിക്കണ്ടൊരാത്മാക്കളെപ്പറ്റി-
യാഴത്തിലാർദ്രമറിവതേയെൻ ശ്രമം
ഈ ഭൂമിയല്ലാതെയില്ലൊരു സ്വർഗ്ഗവും!
ഈ ഭൂമിയല്ലാതെയില്ല നരകവും!
നാമിങ്ങുചെയ്യും ദുഷ്കർമഫലങ്ങളീ-
നാമല്ലാതാരൊട്ടനുഭവിപ്പൂ,ചിരം!
ഇല്ലതെല്ലും സ്നേഹമാരോടു,മാർക്കുമേ!
എല്ലാംധനത്തിനായുള്ളൊരു നാടകം!
പുഞ്ചിരി ഹാ പൊഴിച്ചെത്തും മനുഷ്യൻ്റെ
നെഞ്ചകമെത്ര മലീമസമോർക്കുകിൽ!
ദുഷ്കരം,ദുഷ്കരമീലോക ജീവിതം!
നിഷ്പ്രഭമാകുന്നു കൺമുന്നിലൊക്കെയും
ആരുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടുമുന്നേറുവാൻ!
നേരിലീ,വാഴ്‌വിനിന്നെന്തു മൂല്യംസഖീ?
എങ്കിലും സങ്കടമേതുമില്ലാതെ ഞാൻ
തങ്കസ്വപ്നങ്ങളും കണ്ടുകണ്ടങ്ങനെ,
സത്യത്തെയേറ്റം മുറുകെപ്പിടിച്ചിതാ,
മൃത്യുഭയം വെടിഞ്ഞേറുന്നനാരതം.
