ഒരു ദിവസം പോലും ലീവ് ഇല്ലാത്ത ഒത്തിരി പേർ പ്രവാസലോകത്തുണ്ട്.

രചന : അഫ്ളർ കോട്ടക്കൽ✍️

ഒരു ദിവസം പോലും ലീവ് ഇല്ലാത്ത ഒത്തിരി പേർ പ്രവാസലോകത്തുണ്ട്. ഒരു കളർ ഡ്രസ്സ്‌ പോലും ഇടാൻ സമയം കിട്ടാത്തവർ. നാട്ടിലേക്ക് പോവുന്ന ദിവസം വരെ നൽകിയ യൂണിഫോമിട്ട് ജോലിയിൽ ഇരിക്കുന്നവർ, 12 മണിക്കൂർ ജോലി ചെയ്ത് ( ചിലപ്പോൾ അതിൽ കൂടുതൽ )ശേഷം കഴിക്കാനുള്ളത് ഉണ്ടാക്കീട്ട്… നേരം വൈകി കഴിക്കുന്നവർ, ആകെയുള്ളൊരു സുഖവും, സമാധാനവും തന്റെ ബെഡിൽ കിടക്കുന്ന സമയമാണ്… കൈകാലുകൾ നീട്ടി വെച്ച് ac യുടെ തണുപ്പിൽ സുഖമായി ഉറങ്ങാൻ പോണ സമയം… ഹൌ, എന്തൊരു സുഖാണല്ലെ എന്ന് സ്വയം പറഞ്ഞു പോകും…. ഒന്ന് കണ്ണടയ്ക്കുംബോഴേക്കും നേരം വെളുത്തിട്ടുണ്ടാവും.. ഉറക്കം ശരിയാവാതെ അടുക്കളയിലോട്ട്… ഇന്ന് എന്തുണ്ടാക്കും എന്ന് ആലോച്ചിരിക്കും… എന്തേലുമൊക്കെ പാകം ചെയ്ത് ജോലിക്ക് പോകും….

കഴിക്കുമ്പോൾ ചിലപ്പോൾ ഒരു രുചിയും കാണില്ല.. എങ്കിലും കഴിക്കും…..വിശന്നിരിക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ..
വർഷത്തിൽ വരുന്ന വിശേഷദിവസങ്ങളിൽ പോലും ഒരു ഒഴിവുമില്ലാതെ ജോലി ചെയ്യുന്നവർ ഒരുപാടുണ്ട്.. നാട്ടിൽ നിന്നും, വീട്ടിൽ നിന്നും ചോദിക്കുന്ന പല ചോദ്യങ്ങളും ചിലപ്പോൾ അവന്റെ / അവളെ നെഞ്ച് വേദനിപ്പിക്കും… ഓഹ് ഇന്ന് പെരുന്നാൾ ആണല്ലോ അല്ലെ… നിങ്ങൾക്ക് അവിടെ എന്നും നെയ്ച്ചോറും, ബിരിയാണിയും, ആടിനെ ചുട്ടതും, കോഴി വറുത്തതുമൊക്കെയാണല്ലോ എന്ന്…എവിടെ, അവനവന്റെ അവസ്ഥ മറ്റുള്ളവർക്ക് അറിയില്ലല്ലോ..

ഇന്ന് തക്കാളി കറിയും പപ്പടം കാച്ചിയതുമാണെന്ന് പറഞ്ഞാൽ പറയും : അവിടെ അതൊക്കെ കിട്ടുമോ? നിനക്കു നാടൻ ഭക്ഷണമാണല്ലേ… ഭാഗ്യവാൻ….
അങ്ങനെ പോണു…..
കയ്യിൽ കാശില്ലാത്തത് കൊണ്ടാണ് ആ പാവം ഒരു തക്കാളിയിലും, പപ്പടത്തിലും ഒതുക്കിയതെന്ന് അവനു മാത്രമല്ലെ അറിയൂ……
പ്രവാസം പ്രയാസമാണ്, വേദനയാണ്, കത്തിയുരുകലാണ്….

എന്നാലും ആകെയുള്ളൊരു സന്തോഷം സ്വയം കത്തിയുരുകി ഇല്ലാതാവുമ്പോഴും തന്റെ വേണ്ടപ്പെട്ടവർക്ക് വെളിച്ചം കിട്ടുന്നുണ്ടല്ലോ എന്നൊരു സമാധാനം…
ഇതൊക്കെ പ്രവാസത്തെ കുറ്റം പറയുന്നതല്ല…എന്തിനാണ് ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയുന്നത് എന്ന ചോദ്യത്തിന് മറുപടിയില്ല… ചിലർക്ക് പ്രവാസം ഇങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെയാണ്