രചന : ദിവാകരൻ പികെ ✍️
നിറം കെട്ടു പോയെൻ ജീവിതമെങ്കിലും
നിറം മങ്ങാതി പ്പോഴും വെള്ളി വരയായി
ഓർമ്മയിൽഒളിമങ്ങാതിരിക്കുന്നു,
നിറമുള്ള സ്വപ്ന ഗോപുരമായെൻമോഹങ്ങൾ.
തേച്ചു മിനുക്കാൻ വിറയാർന്ന കൈ കൾ
തുടിക്കുമ്പോൾ നോക്കു കുത്തിപൊൽ
തരിച്ചിരിക്കുമെൻ മരവിച്ച ഹൃത്തടത്തിൽ
കൊള്ളിയാൻ പോലാവേശം നിറയുന്നു.
സ്നേഹത്തിൻ നനുത്ത കരസ്പർശ
മെന്നിൽ തോരാ മഴയായി പെയ്തിറങ്ങവെ
ഇന്നുമെൻമിഴികളിൽ നിന്നശ്രു കണങ്ങൾ
പൊടിയുന്നു നഷ്ട വസന്തത്തിൻ ബാക്കിപത്രമായി.
ഇനിയൊരു ഉയർത്തെഴുനേൽപ്പിന് ശക്തി
ഏകാൻ പ്രോത്സാഹന വാക്കിൻ ഉർജ്ജ
മേറ്റ് വാങ്ങാനെൻ ചിത്ത മിന്നശക്ത മാകുന്നു
എങ്കിലുമെന്നുള്ളിൽ തീപ്പൊരിയായെരിയുന്നു.
ജ്വലിക്കുംസ്വത്വത്തിൻപൊൻകിരണം
അണയില്ലൊരിക്കലുംകയ്യൊപ്പ്ചാർത്തിയസൗഹൃദം
കൂട്ടിനുണ്ടെന്ന് മന്ത്രിക്കും മനസ്സിന്റെ
വാക്കുകൾഉൾപ്പുളകമാകുന്നെന്നന്തരംഗം.
