രചന : വെങ്ങാനൂർ ഗോപകുമാർ ✍
കറുത്ത വാവിൻ രാവിൽ,
കടലലകൾ പാടുമ്പോൾ,
ഓർമ്മകൾ തിരതല്ലി,
ഹൃദയം തേങ്ങുന്നു.
മൺമറഞ്ഞോരോർമ്മകൾ,
ജീവിച്ചിരിക്കുന്നുവോ?
ഒരുപിടി മണലിൽ,
ജലകണങ്ങളിൽ.
എള്ളും പൂവും ചേർത്ത്,
കണ്ണീരുപ്പ് കലർത്തി,
അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും,
പിതൃക്കൾക്കുമെല്ലാം.
കൈകൂപ്പി നിൽക്കുമ്പോൾ,
ആത്മാക്കൾ സാക്ഷിയായി,
അദൃശ്യമാം ബന്ധം,
മനസ്സിൽ നിറയുന്നു.
ഒരു തുള്ളി വെള്ളത്തിൽ,
ഒരു ലോകം കാണുന്നു,
സ്നേഹത്തിൻ നൂലിഴ,
കാലങ്ങൾ താണ്ടുന്നു.
കർമ്മത്തിൻ പൂർണ്ണത,
ശാന്തിതൻ ദർശനം,
പിതൃതർപ്പണം,
പുണ്യമാം കർമ്മം