രചന : മധു നിരഞ്ജൻ.✍️
1.ഗാന്ധിജിയും ഒരു ജോടി ചെരിപ്പും.
2.ഗാന്ധിജിയും അഞ്ചു മിനിറ്റും.
മധു നിരഞ്ജൻ മധു നിരഞ്ജൻ.
മഹാത്മാഗാന്ധിജിയുടെ മഹത്വത്തെക്കുറിച്ച് പറയാൻ രണ്ട് കഥകൾ പറയാം.
സംഭവം നടക്കുന്നത് ദക്ഷിണാഫ്രിക്കയിൽ വെച്ചാണ്. അന്ന് ഗാന്ധിജി ഒരു യുവ അഭിഭാഷകനായി ജോലി ചെയ്യുന്ന കാലം.
ഒരിക്കൽ തിരക്കിട്ട് ട്രെയിൻ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോൾ ഗാന്ധിജിക്ക് ഒരു അബദ്ധം പറ്റി. ട്രെയിൻ നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയ ശേഷമാണ് അദ്ദേഹം പ്ലാറ്റ്‌ഫോമിൽ നിന്നും കയറിയത്. അതിനിടയിൽ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ കാലിൽ നിന്നും ഒരു ജോടി ചെരിപ്പുകളിൽ ഒരെണ്ണം താഴെ വീണുപോയി. വേഗത്തിൽ പോകുന്ന ട്രെയിനിൽ നിന്നും അതിനായി താഴെയിറങ്ങാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. ആകെ ഒരു ചെരിപ്പ് മാത്രം ബാക്കിയായതിൽ അദ്ദേഹത്തിന് വിഷമമുണ്ടായി.
എന്നാൽ അടുത്ത നിമിഷം, ഗാന്ധിജി മറ്റെ ചെരിപ്പും എടുത്ത് താഴെ വീണ ചെരിപ്പിന് അടുത്തായി തന്നെ എറിഞ്ഞുകൊടുത്തു.
ഇത് കണ്ട അടുത്തിരുന്ന സഹയാത്രികൻ അമ്പരന്നുപോയി. അയാൾ ഗാന്ധിജിയോട് ചോദിച്ചു: “നിങ്ങളെന്താണ് ഈ കാണിച്ചത്? ഒരു ചെരിപ്പ് പോയ വിഷമത്തിൽ മറ്റേതും കൂടി എറിഞ്ഞുകളഞ്ഞത് എന്തിനാണ്?”
ഗാന്ധിജി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മറുപടി പറഞ്ഞു: “ആ ഒറ്റ ചെരിപ്പ് എനിക്ക് ഒരു പ്രയോജനവും ഉണ്ടാക്കില്ല. പക്ഷെ, അത് ആർക്കെങ്കിലും കിട്ടുകയാണെങ്കിൽ, ഒരു ജോടി ചെരിപ്പുള്ളതിൻ്റെ സുഖം അവർക്കനുഭവിക്കാമല്ലോ. ഒരു ചെരിപ്പ് കൊണ്ട് എന്ത് ചെയ്യാനാ? ഈ രണ്ട് ചെരിപ്പും ഒരുമിച്ചു കിട്ടിയാൽ അത് ഉപയോഗപ്രദമാകും.”
ഈ ചെറിയ സംഭവം ഗാന്ധിജിയുടെ ജീവിതവീക്ഷണത്തെയാണ് കാണിക്കുന്നത്. തനിക്ക് ഉപകാരമില്ലാത്ത ഒരു വസ്തുപോലും മറ്റൊരാൾക്ക് പൂർണ്ണമായി പ്രയോജനപ്പെടുന്ന രീതിയിൽ എങ്ങനെ ഉപയോഗിക്കാം എന്ന അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ചിന്ത, ലാളിത്യത്തിൻ്റെയും കാരുണ്യത്തിൻ്റെയും ഏറ്റവും മികച്ച ഉദാഹരണമാണ്.
(അന്നത്തെ കാലത്ത് സാധാരണക്കാർ ചെരുപ്പുകൾ ഉപയോഗിക്കാത്ത കാലമാണ് അത് വാങ്ങിക്കുവാൻ പൈസ ഇല്ലാത്ത കാലമാണ് അത് ഓർക്കണം)
- ഗാന്ധിജിയും അഞ്ചു മിനിറ്റും
സംഭവം നടക്കുന്നത് ഇന്ത്യയിൽ വെച്ചാണ്. പലപ്പോഴും ട്രെയിൻ യാത്രകൾ വേണ്ടിവന്നിരുന്ന ഗാന്ധിജിക്ക് റെയിൽവേ ഉദ്യോഗസ്ഥരുമായി നല്ല ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു.
ഒരിക്കൽ, ദീർഘദൂര യാത്രയ്ക്കായി അദ്ദേഹം ഒരു സ്റ്റേഷനിൽ ട്രെയിൻ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. ട്രെയിൻ പുറപ്പെടാൻ അഞ്ചു മിനിറ്റ് മാത്രം ബാക്കിയുള്ളപ്പോൾ, ഒരു സംഘം ആളുകൾ ഗാന്ധിജിയെ കാണാനും സംസാരിക്കാനുമായി ഓടിയെത്തി.
ആളുകളുടെ തിരക്ക് കണ്ടപ്പോൾ, ട്രെയിൻ ഓടിക്കുന്ന ലോക്കോ പൈലറ്റ് (Loco Pilot) വളരെ ബഹുമാനത്തോടെ ഗാന്ധിജിയോട് അടുത്ത് വന്നു പറഞ്ഞു: “ബാപ്പു, താങ്കളെ കാത്തിരിക്കുന്ന ഈ ആളുകൾക്ക് വേണ്ടി നമുക്ക് ട്രെയിൻ ഒരു അഞ്ചു മിനിറ്റ് കൂടി ഇവിടെ നിർത്താം. അവർക്ക് താങ്കളോട് സംസാരിക്കാൻ ഒരവസരം കിട്ടുമല്ലോ.”
ഈ നിർദ്ദേശം കേട്ടപ്പോൾ ഗാന്ധിജി ശാന്തമായി ചിന്തിച്ചു. എന്നിട്ട് ലോക്കോ പൈലറ്റിനോട് പറഞ്ഞു:
”എൻ്റെ സഹോദരാ, ഈ അഞ്ചു മിനിറ്റ് നിങ്ങൾ എനിക്ക് വേണ്ടി തരുന്ന ഔദാര്യമല്ല. ഈ ട്രെയിനിൽ എന്നെ കൂടാതെ നിരവധി യാത്രക്കാർ അവരുടെ കൃത്യ സമയത്ത് എത്തിച്ചേരാൻ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ട്. അവരുടെ സമയത്തെ ഞാൻ മോഷ്ടിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അത് അക്രമത്തിന് തുല്യമാകും. എൻ്റെ സമയം പോലെ തന്നെ വിലപ്പെട്ടതാണ് ഈ ട്രെയിനിലുള്ള ഓരോ യാത്രക്കാരൻ്റെയും അഞ്ചു മിനിറ്റ്.”
തുടർന്ന്, അദ്ദേഹം വന്നവരെ വേഗത്തിൽ അഭിവാദ്യം ചെയ്യുകയും, നിശ്ചിത സമയമായപ്പോൾ തന്നെ ട്രെയിനിൽ കയറുകയും ചെയ്തു. ഒരു സെക്കൻഡ് പോലും വൈകാതെ ട്രെയിൻ സ്റ്റേഷൻ വിട്ടു.
ഒരു രാജ്യത്തിൻ്റെ നേതാവ് ആവശ്യപ്പെട്ടിരുന്നെങ്കിൽ ഒരു റെയിൽവേ ഉദ്യോഗസ്ഥൻ ട്രെയിൻ നിർത്തിയിടുമായിരുന്നു. എന്നാൽ, ഒരു വ്യക്തിയുടെ സമയം പോലും പൊതു സമൂഹത്തിൻ്റെ സ്വത്താണ് എന്ന ഗാന്ധിജിയുടെ ഉറച്ച നിലപാട് അദ്ദേഹത്തെ എത്രത്തോളം നീതിമാനായ വ്യക്തിയാക്കിയിരുന്നു എന്ന് ഈ സംഭവം വ്യക്തമാക്കുന്നു.
ഇതൊരു ചെറിയ കാര്യമാണെങ്കിലും തീർച്ചയായും ഇന്നത്തെ രാഷ്ട്രീയക്കാരും, സാമൂഹ്യ പ്രവർത്തകരും മനസ്സിലാക്കേണ്ടതാണ് ഇത്.
സാധാരണ മനുഷ്യരുടെ സമയത്തിന് യാതൊരു വിലയും കൽപ്പിക്കാതെ പൊതുനിരത്തുകളിൽ പോലും എന്തെല്ലാം കാട്ടിക്കൂട്ടലുകളാണ് ഇന്നത്തെ കാലത്ത് അവർ ചെയ്യുന്നത്.