രചന : മഞ്ജുഷ മുരളി ✍
ജന്മജന്മാന്തരങ്ങളായി
നീ തന്നെയായിരുന്നിരിക്കണം
എൻ്റെ പ്രണയം!!
അതുകൊണ്ടാവാം
ഞാനിത്രമേൽ തീവ്രമായി
ഈ പാരിജാതത്തിൻ സുഗന്ധത്തെ
നെഞ്ചിലേറ്റുന്നത്.
നിശയുടെ ഇലയനക്കങ്ങൾക്കിടയിൽ
ഓരോ പാരിജാതമൊട്ടിനേയും
പൂനിലാവ് ചുംബിച്ചുണർത്തുമ്പോൾ
ആ പ്രണയപരിമളം
എന്നെത്തേടിയെത്തുന്നതും.
ഇത്രമേൽ നിന്നെഞാൻ പ്രണയിച്ചിട്ടും
ജന്മാന്തരങ്ങളിലെവിടെയോ
നീയെന്നെ മറന്നുവച്ചിരിക്കുന്നു.
അതാണിത്രമേൽ ഭ്രാന്തമായ്
നിന്നെ ഞാൻ
തേടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.
ഇനിയുള്ളജന്മങ്ങളിലെല്ലാം
നാം കണ്ടുമുട്ടിയേക്കാം,
അന്ന് പാരിജാതംപൂത്തുലഞ്ഞ
പ്രണയസുഗന്ധംനിറഞ്ഞ
താഴ്വരയിലേക്ക്,നാമിരുവും
മനസ്സുകളെ തമ്മിൽ
കൊരുത്തുപിടിച്ച്
ഒരുയാത്ര പോകണം, വീണ്ടും
പ്രണയിച്ചു തുടങ്ങാനായി!!.
