രചന : സ്മിത സി ✍
ശബ്ദം ഒരു പക്ഷിയാകുന്നു
മധുരമായി പാടുന്നു
വിശന്ന് കുറുകുന്നു
ചിറകെന്ന് ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു
കൂടെന്ന് കണ്ണുരുട്ടുന്നു
ആകാശമെന്ന് അസൂയപ്പെടുത്തുന്നു
പൊടുന്നനെ
പക്ഷിയെ ആരോ കല്ലെറിയുന്നു
മുറിഞ്ഞിട്ടാവണം
കറുപ്പിനെ കൊത്തിയെടുത്ത്
മേഘങ്ങളിലേക്ക് കൊരുക്കുന്നു
ജാതി വിത്തുകളെ റാഞ്ചിയെടുത്ത്
ചിതയിലേക്ക് കുടഞ്ഞെറിയുന്നു
ചരിത്രത്തെ ഒളിപ്പിച്ച തിരശ്ശീല
കൊത്തിപ്പറിക്കുന്നു
ഒറ്റലോകത്തിൻ്റെ കൂട്ടിലെ
നാനാത്വത്തിൽ അടയിരിക്കുന്നു
ലോകമേ
ലോകമേ എന്നു
പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു
സ്നേഹത്തിൻ്റെ ചൂടിൽ
ആയിരം കിളിക്കുഞ്ഞുങ്ങൾ
ആകാശം കാണുന്നു
ഇതൊരു റിയലിസ്റ്റിക്
കവിതയായി വായിക്കും മുമ്പെ
പക്ഷിയെ ആരോ
അമ്പെയ്ത് വീഴ്ത്തുന്നു
നിശ്ശബ്ദമായി…
(വാക്കനാൽ )