രചന : സെറ എലിസബത്ത് ✍.
ഇന്ത്യയുടെ വനിതാ ക്രിക്കറ്റ് ടീം ലോകകപ്പ് ഉയർത്തിയ ആ നിമിഷം — അവരുടെ കൈകളിൽ ആ സ്വർണ്ണ കിരീടം മിന്നിമറഞ്ഞപ്പോൾ — സ്റ്റേഡിയത്തിലെ വെളിച്ചം പൊട്ടിത്തെറിക്കുന്ന ശബ്ദങ്ങൾക്കിടയിൽ, ഒരു രാജ്യം മുഴുവനും ഒരുമിച്ച് ശ്വാസം പിടിച്ചു നിന്നു. ടീം ഇന്ത്യയുടെ കൈകളിൽ ഉയർന്ന ആ കിരീടം ഒരു കായികവിജയം മാത്രമല്ല; അത് ഇന്ത്യയുടെ ആത്മാവിന്റെ ഉയിർപ്പ് തന്നെയായിരുന്നു. പക്ഷേ, ഈ അഭിമാനനിമിഷം വെറും ക്രിക്കറ്റ് ആരാധകരുടേതല്ല — സ്ത്രീകളുടേതും കൂടിയാണ്.
സ്ത്രീകൾക്ക് ഈ ലോകകപ്പ് നിമിഷം മറ്റൊരു തരത്തിലുള്ള പ്രതിഫലനമാണ് —
സ്വപ്നങ്ങൾ പിന്തുടരാനുള്ള അവകാശം ആരുടെയും ഉടമസ്ഥതയല്ലെന്ന്, സമർപ്പണവും സഹനവുമാണ് വിജയത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ അടിസ്ഥാനം എന്ന തിരിച്ചറിവ്.
ക്രിക്കറ്റ് മൈതാനത്തിലെ ആ കരുത്ത്, അവരുടെ ഹൃദയത്തിലും ഉണരുന്നു.
ഈ വിജയം വെറും മൈതാനത്തിലെ സ്കോർബോർഡിലല്ല, അതിനപ്പുറം സ്ത്രീകളുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെയും സ്വപ്നത്തിന്റെയും ചരിത്രത്തിൽ പകർന്ന് നിൽക്കുന്നു.
ഓരോ പെൺകുട്ടിയ്ക്കും ഇനി പറയാൻ കഴിയും “ഞാനും ആ ബാറ്റ് പിടിക്കാം, ഞാനും ആ വേദിയിലേക്കുയരാം.”
മാതാപിതാക്കൾക്കിപ്പോൾ പറയാനുള്ള കഥകൾ മാറി —
“പെൺമക്കൾക്കും ചിറകുകളുണ്ട് ,മൈതാനം അവരുടേത് കൂടിയാണ്.”
ലോകകപ്പ് ഉയർത്തിയവർ ടീമിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നുവെങ്കിലും, ആ വിജയം ഓരോ സ്ത്രീയുടെയും ഹൃദയത്തിൽ പതിഞ്ഞു.
ഈ വിജയം കാണുമ്പോൾ, അത് വെറും ട്രോഫിയല്ലെന്ന് മനസ്സിലാവുന്നു — അത് അവരുടെ മൗനം പൊട്ടിച്ചുണർന്ന ശബ്ദമാണ്.
മുന്‍പ് കായികമേഖലയെ “പുരുഷന്മാരുടെ ലോകം” എന്ന് പറഞ്ഞവർക്ക്, ഇന്ന് പെൺകുട്ടികൾ തന്നെയാണ് മറുപടി.
അവർ തെളിയിച്ചു — പ്രതിഭയ്ക്ക് ലിംഗമില്ല, കരുത്തിന് അതിരില്ല.
ഇതുതന്നെയാണ് ഇന്ത്യയുടെ പുതിയ സ്വാതന്ത്ര്യഗാനം.
അവർ മൈതാനത്ത് വീശിയ ഓരോ ബാറ്റും, സമൂഹത്തിലെ മതിലുകൾക്ക് എതിരെയുള്ള മറുപടിയായിരുന്നു.
വിയർപ്പിന്റെയും സ്വപ്നത്തിന്റെയും കഥയായി അവർ എഴുതി ചരിത്രം —
ഇന്ത്യൻ വനിതാ ക്രിക്കറ്റ് ടീം ലോകകപ്പ് ഉയർത്തിയപ്പോൾ,
ലോകം കണ്ടത് ഒരു ടീമിന്റെ വിജയത്തിനപ്പുറം , സ്ത്രീശക്തിയുടെ ഉണർവു കൂടിയായിരുന്നു.
