രചന : കഥ പറയുന്ന ഭ്രാന്തൻ ✍
പഴയ പ്രണയത്തിൻ്റെ ചാരത്തിൽ നിന്നും സൗഹൃദത്തിൻ്റെ ഒരു വികലരൂപം കൊത്തിയെടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്, ശ്മശാനത്തിലെ തണുത്ത കല്ലുകളിൽ ജീവൻ തിരയുന്നത് പോലെ നിഷ്ഫലമാണ്. ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട പ്രണയം ഒരു പ്രേതത്തെപ്പോലെ നിങ്ങളുടെ വർത്തമാനകാലത്ത് അലഞ്ഞുതിരിയുമ്പോൾ, മറ്റൊരാളെ ആഴത്തിൽ പ്രണയിക്കാൻ തുനിയുന്നത് ആത്മവഞ്ചനയാണ്. നിഗൂഢമായ ആ പഴയ ബന്ധത്തിൻ്റെ നിഴൽ വീണ ഹൃദയത്തിലേക്ക് പുതിയൊരു വെളിച്ചത്തെ ക്ഷണിക്കുന്നത്, വെളിച്ചത്തെ ഇരുളാൽ മൂടാൻ ശ്രമിക്കുന്നതിന് തുല്യമാണ്.
ഒരു വ്യക്തിയെ പൂർണ്ണതയിൽ അറിയാൻ പ്രണയം എന്ന ഏക ജാലകം മാത്രമല്ല ഉള്ളതെന്ന് തിരിച്ചറിയേണ്ടതുണ്ട്. എന്നാൽ, പഴയ പ്രണയത്തിൻ്റെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ ‘സൗഹൃദം’ എന്ന മുഖംമൂടി അണിഞ്ഞു നിൽക്കുമ്പോൾ, പുതിയൊരു ബന്ധത്തിലേക്ക് കടക്കുന്നത് തകർന്നു വീഴാറായ ഒരു പുരാതന കോട്ടയിൽ പുതിയ കൊത്തുപണികൾ നടത്തുന്നതുപോലെയാണ്. അടിത്തറയിൽ പഴയ വേദനയുടെയും ഓർമ്മകളുടെയും വിള്ളലുകൾ ഉള്ളപ്പോൾ, അവിടെ പടുത്തുയർത്തുന്ന പുതിയ വികാരങ്ങൾക്കും ആയുസ്സുണ്ടാവില്ല…
പഴയ കാമുകി/കാമുകൻ ഒരു സുഹൃത്തായി അരികിലുള്ളപ്പോൾ, പുതിയ പ്രണയത്തിൻ്റെ തീവ്രത അളക്കപ്പെടുന്നത് പഴയ അനുഭവങ്ങളുടെ തുലാസിലാണ്. അവിടെ പുതിയ പ്രണയം എല്ലായ്പ്പോഴും അപൂർണ്ണമായി തോന്നും. പഴയ ബന്ധത്തിൻ്റെ തീക്ഷ്ണതയുമായി പുതിയതിനെ താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോൾ, വർത്തമാനകാലത്തെ സ്നേഹം നിറംകെട്ടതും അർത്ഥശൂന്യവുമായി അനുഭവപ്പെടും. ഈ താരതമ്യം ഒരുതരം മാനസികമായ തടവറയാണ്; അവിടെ പുതിയ പങ്കാളി കേവലം ഒരു നിഴൽ മാത്രമായി ഒതുങ്ങിപ്പോകുന്നു.
ആശങ്കകളുടെയും പിരിമുറുക്കങ്ങളുടെയും അഭാവം ഒരു ബന്ധത്തെ വിരക്തിയിലേക്ക് നയിക്കും. പഴയ പ്രണയം സൗഹൃദമായി കൂടെയുള്ളപ്പോൾ, പുതിയ ബന്ധത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ട ആ ശ്വാസംമുട്ടിക്കുന്ന ആകാംക്ഷയോ, നഷ്ടപ്പെടുമോ എന്ന ഭയമോ ഇല്ലാതെയാകുന്നു. അപകടകരമായ താഴ്വരകളിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ആവേശമില്ലാത്ത പ്രണയം, ഒരു പഴയ ഗ്രന്ഥശാലയിലെ പൊടിപിടിച്ച പുസ്തകം പോലെ വിരസമായിത്തീരും. വൈകാരികമായ ഈ സുരക്ഷിതത്വം യഥാർത്ഥത്തിൽ പ്രണയത്തിൻ്റെ വന്യതയെ കൊന്നുകളയുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്.
ഒടുവിൽ, ഈ ഇരട്ടമുഖമുള്ള ജീവിതം നിങ്ങളെ എത്തിക്കുന്നത് വലിയൊരു ശൂന്യതയിലേക്കായിരിക്കും. പഴയ പ്രണയത്തിൻ്റെ ശവകുടീരത്തിന് കാവൽ നിൽക്കുന്ന സൗഹൃദവും, ആഴമില്ലാത്ത പുതിയ പ്രണയവും നിങ്ങളെ ഒരേപോലെ വേട്ടയാടും. ആത്മാവ് നഷ്ടപ്പെട്ട രണ്ട് ബന്ധങ്ങൾക്കിടയിൽ ഉലയുന്ന മനസ്സ്, പ്രണയത്തിൻ്റെ ഉന്നതമായ അനുഭൂതികൾക്ക് പകരം മടുപ്പിൻ്റെയും വിരക്തിയുടെയും ഇരുണ്ട കയങ്ങളിലേക്ക് പതിക്കും. ഉപേക്ഷിച്ചവയെ പൂർണ്ണമായും കുഴിച്ചുമൂടാത്തടത്തോളം കാലം, പുതിയൊരു വസന്തം നിങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ വിടരുകയില്ല.