രചന : ജോർജ് കക്കാട്ട് ✍
ഐസ്ലാൻഡിൽ, “യൂൾ ലാഡ്സ്” നൂറ്റാണ്ടുകളായി ക്രിസ്മസ് സീസണിന്റെ ഭാഗമാണ്. എല്ലാവരും ആകാംക്ഷയോടെ കാത്തിരിക്കുന്ന സൗഹൃദ സമ്മാനങ്ങൾ നൽകുന്നവരിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, അവർ ആകർഷകരായ വ്യക്തികളായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കാൻ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ള ഒരു കഥയുടെ ഭാഗമായിരുന്നു, പ്രത്യേകിച്ച്, നിയമങ്ങളോടും ക്രമത്തോടുമുള്ള ബഹുമാനം.
പുരാതന വിശ്വാസമനുസരിച്ച്, ക്രിസ്മസിന് മുമ്പുള്ള പതിമൂന്ന് രാത്രികളിൽ പർവതങ്ങളിൽ നിന്ന് ജനവാസ മേഖലകളിലേക്ക് ഒന്നിനു പുറകെ ഒന്നായി ഇറങ്ങിവരുന്ന പതിമൂന്ന് വ്യക്തികളാണ് യൂൾ ലാഡ്സിൽ ഉള്ളത്.
അവരിൽ ഓരോരുത്തർക്കും അവരുടേതായ പേരും അസാധാരണമായ തമാശകളോടുള്ള “ദുഷ്ട” അഭിനിവേശവും ഉണ്ടായിരുന്നു, അവ അടിസ്ഥാനപരമായി ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന് വ്യക്തമായി നിർവചിക്കപ്പെട്ട തടസ്സങ്ങളായിരുന്നു.
ആദ്യത്തേത് ആടുകളെ കറക്കുന്നയാളായി വന്നു, രാത്രിയിൽ കളപ്പുരകളിൽ കയറി മൃഗങ്ങളുടെ പാൽ കൊള്ളയടിച്ചു. പാൽ പാത്രങ്ങൾ മോഷ്ടിക്കുകയും സാധനങ്ങൾ സ്വയം ശേഖരിക്കുകയും ചെയ്ത ഒരു കള്ളൻ അവനെ പിന്തുടർന്നു, മറ്റൊരാൾ ആളുകളെ ഉണർത്താൻ മനഃപൂർവ്വം വാതിലുകൾ കൊട്ടിയടച്ചു.
ഒരാൾ കിടക്കകൾക്കടിയിൽ ഒളിച്ചു, കുട്ടികളെ ഭയപ്പെടുത്താൻ കാത്തിരുന്നു; മറ്റൊരാൾ ആരും കാണാത്തപ്പോൾ പാത്രങ്ങളിൽ നിന്ന് ഭക്ഷണം മോഷ്ടിച്ചു.
മറ്റുള്ളവർ ദൈനംദിന വസ്തുക്കളെ ലക്ഷ്യം വച്ചു.
ഒരാൾ സ്പൂണുകൾ നക്കി; മറ്റൊരാൾ പുറത്ത് തണുപ്പിക്കാൻ വച്ച പാത്രങ്ങളോ പാത്രങ്ങളോ ഉപയോഗിച്ച് അപ്രത്യക്ഷനായി.
പിന്നീട്, മറ്റ് വ്യക്തികൾ മത്സരത്തിൽ പങ്കുചേർന്നു, അവശിഷ്ടങ്ങൾ മോഷ്ടിക്കുകയോ പുകപ്പുരകളിൽ നിന്ന് സോസേജുകൾ വലിച്ചെടുക്കുകയോ ചെയ്തു.
മറ്റൊരാൾ മെഴുകുതിരികളിൽ ശ്രദ്ധ പതിപ്പിച്ചു, അവ മോഷ്ടിക്കുക മാത്രമല്ല, കഴിക്കുകയും ചെയ്തു. വെളിച്ചം കുറവുള്ള സമയത്ത് പ്രത്യേകിച്ച് ഭയാനകമായി തോന്നുന്ന ഒരു ദുഷ്ട വിശദാംശം (പഞ്ചാഗ്നി… ദുഷ്ടൻ, ഹേഹെ).
ഒരുമിച്ച്, അവർ ഒരുതരം അലഞ്ഞുതിരിയുന്ന അസ്വസ്ഥത സൃഷ്ടിച്ചു, രാത്രിയിൽ വീട്ടിലെ വ്യത്യസ്ത ബലഹീനതകൾ വെളിപ്പെടുത്തി: അശ്രദ്ധ, അശ്രദ്ധ അല്ലെങ്കിൽ ക്രമമില്ലായ്മ.
ഈ കഥകൾ കുട്ടികളെ ജാഗ്രതയോടെയും അനുസരണയുള്ളവരായും ശ്രദ്ധയോടെയും നിലനിർത്താൻ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളതാണ്, പ്രത്യേകിച്ച് ശൈത്യകാലം, ഇരുട്ട്, ഒറ്റപ്പെടൽ എന്നിവ യഥാർത്ഥ അപകടങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്ന ഒരു അന്തരീക്ഷത്തിൽ.
പഴയ കഥകളിൽ, യൂൾ ലാഡ്സിനെ ഒരു ട്രോൾ കുടുംബത്തിന്റെ പിൻഗാമികളായി കണക്കാക്കിയിരുന്നു. അവർ മനുഷ്യ സമൂഹത്തിന് പുറത്താണ് താമസിച്ചിരുന്നത്, ഇരുണ്ട സീസണിൽ മാത്രമാണ് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടത്.
അവരിൽ മറ്റൊരു വ്യക്തി, “ജോലാക്കോട്ടുറിൻ”, ക്രിസ്മസ് പൂച്ച.
ഐതിഹ്യമനുസരിച്ച്, അവൾ കുട്ടികളെ മാത്രമല്ല, ക്രിസ്മസിന് പുതിയ വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിക്കാത്തതോ സ്വന്തമാക്കാത്തതോ ആയ മുതിർന്നവരെയും വിഴുങ്ങി.
ഇത് ഐസ്ലാൻഡിക് കമ്പിളി സംസ്കരണവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, കാരണം ശരത്കാലത്തും ശൈത്യകാലത്തും ഉത്സാഹത്തോടെ ജോലി ചെയ്തവർക്ക് പുതിയ വസ്ത്രങ്ങൾ ലഭിച്ചു; സഹായിക്കാത്തവരെ ഭക്ഷിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് കണക്കാക്കി. 😮
നേരെമറിച്ച്, ഇതിനർത്ഥം പൂച്ച മനോവീര്യം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനും അലസത തടയുന്നതിനുമുള്ള സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തുന്നതിനുള്ള ഒരു മാർഗമായി വർത്തിച്ചു എന്നാണ്.
എന്നിരുന്നാലും, 19-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ, ഈ കഥകൾ അധ്യാപകരിൽ നിന്നും അധികാരികളിൽ നിന്നും വിമർശനത്തിന് വിധേയമായി. അവർ അവയെ വളരെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നതായി കണക്കാക്കി, പ്രത്യേകിച്ച് കൊച്ചുകുട്ടികൾക്ക്.
പഴയ കഥകൾ അവയുടെ യഥാർത്ഥ രൂപത്തിൽ കൈമാറരുതെന്ന് മാതാപിതാക്കളോട് ഉപദേശിച്ചു.
അങ്ങനെ, അവരുടെ സ്വഭാവം മാറി. 20-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ, യൂൾ ലാഡുകൾ ക്രമേണ പുനർവ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെട്ടു. ഭയപ്പെടുത്തുന്ന വ്യക്തികളിൽ നിന്ന്, ചില സംസ്കാരങ്ങളിലെ സെന്റ് നിക്കോളാസിനെപ്പോലെ, കുട്ടികളെ നിരീക്ഷിക്കുകയും അവരുടെ ഷൂസിൽ ചെറിയ സമ്മാനങ്ങൾ നൽകുകയും ചെയ്യുന്ന വികൃതി കഥാപാത്രങ്ങളായി അവർ മാറി.
എനിക്ക് ട്രോളുകൾ ഇഷ്ടമാണ്. ഒരിക്കൽ ഞാൻ എയ്ജാഫ്ജല്ലാജോകുൾ കയറുന്നതിനിടയിൽ ഒരാളെ കണ്ടുമുട്ടി ആ അഗ്നിപർവ്വതത്തിന്റെ പേര് പറയാൻ പാടില്ല… അല്ലെങ്കിൽ, ആർക്കും ഉച്ചരിക്കാൻ കഴിയാത്ത പേര്
എക്സ് ഡി വായിൽ ഒരു ചൂടുള്ള ഉരുളക്കിഴങ്ങ് വെച്ചാൽ ഇത് നന്നായി പ്രവർത്തിക്കും…
ഇപ്പോൾ എല്ലാവരും ഒരുമിച്ച്…