www.ivayana.com
എവിടെയെൻ മലരണിക്കാടുകൾ…എവിടെയെൻ പുഞ്ചനെല്പാടങ്ങൾ…എവിടെയെൻ പച്ചപ്പനംതത്തകൾ…എവിടെയെൻ തണ്ണീർത്തടങ്ങൾ…എവിടെയെൻ കായലോരങ്ങൾ…എവിടെയെൻ നിളയുടെ കളകളാരവങ്ങൾ…എവിടെയെൻ പ്രൗഢമാം പശ്ചിമഘട്ടങ്ങൾ…എവിടെയെൻ മധുരമാം മലയാളമൊഴികൾ…പിറക്കുമോ ഇനിയിവിടെയൊരു തുഞ്ചൻ…പിറക്കുമോ ഇനിയിവിടെയൊരു കുഞ്ചൻ…പിറക്കുമോ ഇനിയിവിടെയൊരു ഗുരുദേവൻ…പിറക്കുമോ ഇനിയിവിടെയൊരു മഹാബലി…പിറക്കുമോ വീണ്ടുമൊരു പരശുരാമൻ…പിറക്കുമോ വീണ്ടുമെൻ പ്രിയകേരളം..?
കേരളീയ വസ്ത്ര൦ ധരിച്ച് മുല്ലപ്പൂ ചൂടിനിൽക്കുന്ന ജനങ്ങളെക്കണ്ട് കേരള൦ കുളിരണിയുന്ന ദിവസ൦.മാതൃഭാഷ മലയാളി യുടെ നാവിൻ തുമ്പിൽ ഉണർന്ന് എണീക്കു ന്ന ദിന൦.വിദ്യാലയങ്ങളിൽ വായനശാലകളിൽ ഭാഷാകവിതകൾ അലയടിക്കുന്ന ദിന൦.ഭാഷയു൦,സ൦സ്കാരവു൦, പാരമ്പര്യവു൦ മറന്ന മലയാളിക്ക് പ്രകൃതിയു൦ ദൈവവു൦ ഒത്ത്ചേർന്ന് നൽകിയ പ്രളയപാഠ൦ നാ൦…
ആകാശത്തിന്അടിയിലായ്രാജ്യത്തിന്വസിച്ചിടാൻകാറ്റെടുക്കാത്തമഴ കുതിർക്കാത്തമാംസ ദാഹികൾഎത്തി നോക്കാത്തഒരു മേൽക്കൂരപണിയണം..മുട്ടുപൊക്കിളി –നിടയിലെങ്കിലുംനഗ്നത മറയുമാറുള്ളഉടയാട തയ്പിക്കാൻവലിപ്പമുള്ളഒരു പഴന്തുണിയെങ്കിലുംനാളെ രാജ്യത്തിനായ്വാങ്ങണം..കുഞ്ഞുങ്ങളുറങ്ങാൻപാതിരാത്രി വരെകഞ്ഞിക്കലത്തിൽകയിലിട്ടിളക്കുന്നഅമ്മമാർക്കായ്രാജ്യത്തിൻ്റെ വിരിമാറിൽഒരു നാഴിവിത്തിറക്കണം..മനുഷ്യത്വത്തിന്പൊള്ളുന്ന വിലയുള്ളഗ്രാമ ചന്തകൾരാജ്യത്തുടനീളംസ്ഥാപിക്കണം..അങ്ങനെഅന്തി നേരത്തെങ്കിലുംരാജ്യമൊന്ന്തല ചായ്ക്കണം..നാലാളുകൾക്കിടയിലെങ്കിലുംനാണം മറച്ചുനടക്കണം..ഒരു നേരമെങ്കിലുംവിശപ്പിൻ വിലാപംനിലക്കണം..മനുഷ്യത്വത്തിനു മേൽകെട്ട കൈകൾവീഴാതിരിക്കണം..സ്വപ്നങ്ങളുമായിനടന്നു നീങ്ങുമ്പോഴാണ്ഗാന്ധിയിൽ ചിലർതങ്ങളുടെ സ്വപ്നങ്ങൾനടപ്പാക്കിയത്..മൽപിടുത്തത്തിലന്ന്വീണു ചിതറിയസ്വപ്ന ശകലങ്ങളെതെരഞ്ഞു പിടിച്ചുമറവു ചെയ്യുന്നതിരക്കിലാണിന്ന്ഗാന്ധി ഘാതകർ..…
ഒരു ദിവസത്തെഅവധി കിട്ടാൻ ആർക്ക്,അപേക്ഷ സമർപ്പിക്കണംഎന്നറിയാതെ സ്വർഗത്തിൽഉലാത്തുകയായിരുന്നുഇപ്പോഴത്തെ ദൈവംഅദ്ദേഹംദൈവം ഒന്നാമന്റെഅന്നത്തെ ഡയറിയെടുത്ത്സസൂക്ഷ്മം വീക്ഷിക്കുന്നുഏഴാമത്തെ ദിവസംശരിക്കും വിശ്രമിച്ചതായിഅതിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയത്പതുക്കെ വായിക്കുന്നു.പിന്നെയുംഏടുകൾ മറിയ്ക്കുമ്പോൾമുഖ്യ ചെകുത്താനോട്ഒരു അന്തിസൽക്കാരംവാഗ്ദാനം ചെയ്ത്ഇരുവരും ഒന്നിച്ചിരുന്ന്വെള്ളം വീഞ്ഞാക്കിഉപചാരം ചെയ്ത്പാനം ചെയ്തത്…..“പ്രേരിപ്പിക്കണംഅവളെക്കൊണ്ട്അവനെ, ആപ്പിൾതീറ്റിക്കണം…. !”അങ്ങനെയൊരു കരാറിൽഅവർ പരസ്പരംഒപ്പ് വച്ചത് !ഇപ്പോൾ ദൈവത്തിന്ഖേദപൂർവ്വം, ഇങ്ങനെമനസ്സിലായിക്കാണും.,വിശ്രമം…
ജനനം 1928 മാർച്ച് 25 മരണം 1975 ഒക്ടോബർ 27 സ്വന്തം ജന്മസ്ഥലം തന്നെ പേരാക്കി മാറ്റിയ മഹാകവിയായിരുന്നുവയലാർ രാമവർമ്മ.ആദ്യ കാലങ്ങളിൽ കവിതകളായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ കേളിരംഗം പിന്നെ നാടകഗാന രചനയിലേക്കും, ചലച്ചിത്ര ഗാനരചനയിലേക്കുംഅദ്ദേഹത്തിന്റെ തൂലിക വിസ്മയത്തിന്റെ ഇന്ദ്രജാലങ്ങൾ തീർത്തു.സാമൂഹ്യ അനീതിക്കും, വർഗീയതക്കുക്കുമെതിരെ…
ഞാൻതപിച്ചയത്രയുംനീ വെളിച്ചമാവുകമകനേ …ഞാനലഞ്ഞമരുവിനത്രയുംനീ തണലാവുകമകനേ …ഞാൻഊർന്നുപോയതിലേറെനീ നിറവാവുകമകനേകനൽവഴികളിൽവാഴ് വുലർന്നൊരുവന്റെആത്മാവിനർത്ഥനമായ്പിറന്നവനേപർവ്വതങ്ങളുടെഔന്നിത്ത്യത്തേക്കാളേറെസാഗരങ്ങളുടെആഴങ്ങളേക്കാളേറെനിന്നിലെ നിന്നെനീദീപ്തമാക്കുകഏത് നക്ഷത്രവുംകനവ് കാണുന്നആകാശമാവുക …ശിഹാബുദ്ധീൻപുറങ്ങ്
പുസ്തകങ്ങൾ പൂജക്ക് വച്ചു…ആയുധങ്ങൾ പൂജയിൽ ആണ്.ചിന്തിക്കുവാൻ സമയം ഉണ്ട്,ശാസ്ത്രം വളരുന്നുണ്ട്.നാം അങ്ങ് ചൊവ്വവരെ എത്തി,പക്ഷെ വളരുന്നില്ല മനസ്സുകൾ…!മാനവ മനസ്സുകൾ എന്തോ അറിയില്ല,മതഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ എല്ലാം…അന്യ മതങ്ങളെ സ്നേഹിക്കാൻ,പറയുന്നു ദൈവങ്ങൾ,എന്തേ ചെയ്യുന്നില്ല..!പഠിച്ചവരാണ് നാം നമുക്ക്,കുഴികൾ വെട്ടണോ സോദരേ…നമ്മുടെ ഭാവി തലമുറ,നമ്മെ കണ്ടു പഠിക്കണം.അവർ പറയണം…
കുഞ്ഞിളം നാവിലിന്നുകുന്നോളം സ്നേഹത്തോടൊന്നു കുറിച്ചു ആദ്യാക്ഷരംഇത്തിരി തേൻ തൊട്ടപോലൊത്തിരി സ്നേഹമായ്ആ തളിർച്ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞൊത്തിരിപ്പുഞ്ചിരിയുംഇല്ല കരഞ്ഞില്ല, ചെഞ്ചുണ്ടുവിതുമ്പിയില്ല ചേട്ടൻ –തൻ വിദ്യ കണ്ടതല്ലേഎഴുത്തു വിരൽ തൊട്ടുഅരി മണി തന്നിലായ്എഴുതിത്തുടങ്ങി ഓങ്കാരവുംകൊഞ്ചും മൊഴിയിലാഅക്ഷരം ചൊല്ലുമ്പോഎമ്പാടുവിരിയുന്ന പൂക്കൾ കണ്ടുഏറെ പ്രതീക്ഷയുണ്ടുണ്ണീനിന്നിലെന്നാത്മഗദംഏറെ ഉയരുന്നെല്ലാർക്കുമേകന്നിയെഴുത്തിൻ്റെ കൗതുകംപേറിയ, പോന്നോമനയുംപുളകിതഗാത്രയായിഉള്ളങ്ങൾ നിറഞ്ഞാ-മോദമോടവെ,…
ചിത്രംവിചിത്രമേതെന്നുചിന്തിച്ചു..ചിത്രംവിചിത്രമേതെന്നുനോക്കിഞാന്..ചിത്രംവിചിത്രമായ്കാണ്മതുകണ്ണിന്റെകണ്ണായയുള്ളിന്റെവിചിത്രമാംചിത്രമായ്..!കണ്ണില്കാണ്മതാംകാഴ്ചതന്നുള്ളിലെകാണാത്ത കാഴ്ചകളെന്നുംവിചിത്രമായ്..കാണുന്നകണ്ണിന്റെകാഴ്ചയും പിന്നെ,അകക്കണ്ണുകാണുന്നകാഴ്ചയുംവിചിത്രമായ്..!അകക്കണ്ണുകൊണ്ടുകാണുന്നമര്ത്യന്റെപുറംകണ്ണുപിന്നെയേറെവിചിത്രമായ്…രൂപവൈരൂപ്യംകാണുന്നകണ്ണിന്റെകാഴ്ചയുമെന്നുള്ളിലെത്തി,വിചിത്രമായ്..!ഏതെന്നറിയാതെനമ്മെപ്പുണരുന്നഉള്ളിന്റെഉള്ളിലെസത്സ്വരൂപങ്ങളെകാണ്മതുകണ്ണുകള്,കേള്പ്പതുകാതുകള്,എന്നുംചെവിയോര്ത്തിരിപ്പതുജന്മങ്ങള്..!(പട്ടം ശ്രീദേവിനായർ)
വീട് അടുക്കളയാണ്…..അടുക്കളയില്ലെങ്കിൽ വീടില്ല;വീട്ടുകാരുടെ സ്നേഹവും സന്തോഷവുംപരിഭവവും പിണക്കവുമെല്ലാംഅടുക്കളയിൽ കാണാം..വീട്ടിലുള്ളവർ പിണക്കത്തിലാവുമ്പോൾഅടുക്കളയും പിണക്കത്തിലാവും.പാത്രങ്ങളെല്ലാം വിറങ്ങലിച്ച് ,മുഖം കറുപ്പിച്ച് വീർത്ത മുഖത്തോടെ,കിടന്നു കളയും.തലേന്ന് കഴിച്ച ഭക്ഷണത്തിന്റെഅവശിഷ്ടങ്ങൾ ദൈന്യതയോടെനമ്മെ നോക്കിനിൽക്കും..അടുക്കളയിൽ സൂക്ഷിച്ച പഞ്ചസാരയുംമുളകും കടുകുമെല്ലാം മധുരമോ എരിവോപൊട്ടിത്തെറിയോ ഇല്ലാതെനിർജ്ജീവമായിരിക്കും.മുളകിന്ന് എരിവേറ്റണമെന്നുണ്ടായിരിക്കുംമഞ്ഞളിന്റെ വിളർച്ച കണ്ട് മടുപ്പായിപ്പോയതായിരിക്കും.പഞ്ചസാരയ്ക്ക് മധുരമായി…