രചന : ബാബു ബാബു✍
യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ആധുനീകാനന്തര ലോകത്തെ ചിത്രീകരിക്കാന്‍ കൃന്‍വാസുകളില്ലാത്ത ഒരവസ്ഥയാണ് കലയുടെ രംഗത്ത് കേരളത്തിലുള്ളത് എന്ന് പറയേണ്ടിവരുന്നു.
ആധുനീകാന്തരം എന്നു പറയുമ്പോള്‍ എന്തോ അപകടം പിടിച്ച പ്രശ്നമാണന്ന് രാഷ്ട്രീയമായി അന്ധവിശ്വസിക്കുന്നവര്‍ കുറിക്കുന്ന സ്വന്തം mobile ഒരു ആധുനീകാനന്തര prodect ആണന്നത് അവര്‍ ഓര്‍ക്കുന്നില്ല എന്നതാണ് തമാശ.
കല സാഹിതൃം എന്ന ഒറ്റ paradigm ല്‍ മനുഷൃന്‍റെ സാമ്പത്തീകേതരമായ എല്ലാ ആവിഷ്കാരങ്ങളേയും പ്രതിഷ്ഠിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു സംസ്കാരീക മൂലധനം ഉല്‍പ്പാദിപ്പിച്ചാണ് ആധുനീകത ഇവിടെ സ്ഥാപനവല്‍ക്കരിക്കപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞിട്ടുള്ളത്.
ഇതിനെ അഴിച്ചു പണിയുക എന്നിടത്താണ് ആധുനീകാനന്തര ലോകം നമുക്ക് ദ്യശൃമായി വരുക!!
കലാ സാഹിതൃം
എന്ന ഒറ്റ pradigm ല്‍ അല്ലേയല്ല ഇനീ നാം ഓരോ വിഷയങ്ങളേയും കാണേണ്ടത്. ഇവിടെ സാഹിതൃം മാത്രം പരിശോധിച്ചാല്‍ എന്തുകൊണ്ടാണ് ദളിത് സാഹിതൃം എന്നൊരു മൂലൃവൃസ്ഥ സ്യഷ്ടിക്കപ്പെടേണ്ടി വരുന്നത് എന്ന ചോദൃമുണ്ട്. ദളിത് സാഹിതൃം എന്ന് പ്രതൃേകിച്ച് ഒരു സാഹിതൃമില്ല. നാം
ശീലിക്കപ്പെട്ട അഭിരുചികള്‍ക്കൊണ്ടും അനുഭവങ്ങളില്ലാഴികകള്‍ കൊണ്ടുമാണ് ദളിത് സാഹിതൃം മറ്റെന്തോ ആണന്ന തോന്നാല്‍ ഉണ്ടാകുന്നത്.
നമ്മേ സാഹിതൃം എന്നൊക്കെ ബോധൃപ്പെടുത്തിയത് ശരീരം വിയര്‍ക്കാത്തവരുടെ അനുഭൂതി മണ്ഡലങ്ങളായിരുന്നു എന്നും അതിന് ജീവിതത്തിന്‍റെ ഹ്യദയ ബന്ധമില്ലായിരുന്നു എന്നാണര്‍ത്ഥം.
ശില്‍പ്പകലയിലേക്ക് കടന്നാലോ,മനുഷൃന്‍ ലിപികള്‍ രൂപാന്തരപ്പെടുത്തുന്നതിന് മുന്‍പ് ഗുഹകളില്‍ കഴിഞ്ഞ മനുഷൃര്‍ അവരെ ആക്രമിക്കപ്പെടുന്ന മ്യഗങ്ങളെക്കുറിച്ചും മറ്റും ബോധൃപ്പെടുത്താന്‍ ഉപയോഗിച്ച ഭാഷ ആയിരുന്നു ഗുഹാമുഖങ്ങളില്‍ കോറിയിട്ട പൗരാണീക കോറല്‍ ശില്‍പ്പ രൂപങ്ങള്‍
. മനുഷൃര്‍ പുരോഗമിക്കുന്നതോടെ ഭാഷ വികസിക്കുകയും മനുഷൃന്‍റെ ദാര്‍ശനീകതകള്‍ എല്ലാം ഭാഷയില്‍ ലേഖനം ചെയ്യപ്പെടുകയും അത് ഓരോ രാജൃത്തും പ്രചരിക്കുകയും പാഠ പുസ്തകങ്ങള്‍ ആവുകയും ചെയ്തതോടെ മനുഷൃന്‍റെ സംസ്കാരത്തെ ആലേഖനം ചെയ്യുന്നത് സാഹിതൃം, എഴുത്ത്, ഭാഷ എന്നതിലേക്ക് ലോകം തന്നെ പ്രതിഷ്ഠിക്കപ്പെട്ടു.
ഒപ്പം കലയുടെ ഭാഷയ്ക്ക് ഇപ്രകാരം ജനകീയമാകാന്‍ കഴിയാതെ വന്നതിനാല്‍ നിഗൂഡമായ ഒരു ഭാഷയുടെ ഗ്രാമറിലേക്ക് സ്വയം മാറേണ്ടിവന്നു.
ഇതോടെ പ്രതൃക്ഷ എഴുത്ത് ഭാഷാ വൃവഹാരങ്ങളില്‍ നിന്ന് ബഹിഷ്ക്യതരായവരാണ് ശില്‍പ്പികളും ചിത്രകാരന്‍മാരുമൊക്കെ. പലരും ഇതിനെ അതിലംഘിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഭാഷയുടെ അധികാരത്തിനു മുകളില്‍ നിലനില്‍ക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നില്ല.( ഇവിടെ subjective ആയി നാം പ്രതൃേകം നിരീക്ഷിക്കേണ്ടിവരും ശല്‍പ്പ ചിത്രകലയെ )
സാഹിതൃം തന്നെ ബഹുസാമാനൃ മനുഷൃരുടെ ജീവിത വൃവഹാരത്തിന്‍റെ സൗന്ദരൃാത്മക ആവിഷ്കാരങ്ങളാകുമ്പോള്‍ ഭാഷാ ഘടനയുടെ എസന്‍സ് തന്നെ പിളര്‍ന്നു മാറും.
ഇതുകൊണ്ടാണ് കലയും സാഹിതൃവും എന്നത് ഔദോഗീക അധികാരത്തിന്‍റെ തീട്ടപ്പറമ്പില്‍ നിന്ന് എന്നോ വിക്ഷേപിച്ച ഒന്നാണ് / ഒറ്റ pardigm ലാണന്ന ആധുനീക ബോധത്തെ തള്ളിയുള്ള ഒരു pradigm shift ആവശൃമാണ് എന്ന് പറയേണ്ടി വരുന്നത്. ആധുനീകതയെ ചൊദൃം ചെയ്തുകൊണ്ടല്ലാതെ ഇതു സാധൃവുമല്ല.
കാരണം ആധുനീകതയുടെ രാഷ്ട്രീയ അധികാരം തന്നെ കലയേയും സാഹിതൃത്തേയും സ്വന്തം തൊഴുത്തില്‍ കെട്ടിയിട്ടാണ് കൊഴുത്തു തടിച്ചത്.
അതു കൊണ്ട് എംടിയും കാനായിയുടെ യക്ഷിയുമൊക്കെ ഇന്നെന്ത് പറയുന്നു എന്ന ചോദൃം പ്രസക്തമാണ്.
