രചന : എം പി ശ്രീകുമാർ✍️.
കാലം തെറ്റിവന്ന
കാലവർഷത്തിന്റെ കൈകൾ,
കനത്തൊരു കെട്ടുമായി
കഴുത്തിൽ തൂക്കിയിട്ടിരിയ്ക്കുന്നു !
അതിമോഹം മൂത്ത
ആധുനിക മനുഷ്യന്റെ
അറിവില്ലായ്മകളാൽ
അപായപ്പെട്ടതാണത്രെ !
അക്ഷയപാത്രം പോലെ
ഭൂമിയ്ക്കു
സമൃദ്ധി പകർന്നുതന്ന
കാലാവസ്ഥ
വിറങ്ങലിച്ചു നില്ക്കുന്നു !
തന്നിൽ ഭീതിപ്പെടുത്തുന്ന
എന്തൊക്കെയൊ മാറ്റങ്ങൾ
സംഭവിയ്ക്കുന്നതായി
വിറയാർന്ന ശബ്ദത്തിൽ
പുലമ്പുന്നു !
ഇങ്ങനെയെങ്കിൽ
വൈകാതെ തനിയ്ക്ക്
ഭ്രാന്തു പിടിയ്ക്കുമത്രെ !
ഹർഷപുളകിതയായി
മക്കളെ മാറോടണച്ചു
പാലൂട്ടിയിരുന്ന
ഭൂമിയുടെ മുഖം
കരുവാളിച്ചു വിവർണ്ണമായിരിയ്ക്കുന്നു !
സഹോദരജീവികളെ
അകറ്റി ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ച മനുഷ്യൻ
അമ്മയുടെ മാറിടത്തിൽ
ക്ഷതമേല്പിച്ചുകൊണ്ട്
രക്തം ഊറ്റിക്കുടിയ്ക്കുന്നത്രെ !
അവന്റെ
അറിവില്ലായ്മയൊ
അഹങ്കാരമൊ
മണ്ണിലും വിണ്ണിലും
ജലത്തിലും വായുവിലും
വിഷം വിതയ്ക്കുന്നത്രെ !
ഒരിയ്ക്കൽ
അഭിമാനത്തോടെയും
ആനന്ദത്തോടെയും
നോക്കിക്കണ്ട
മനുഷ്യന്റെ പ്രയാണം,
ഇന്ന്
തെറ്റായ ദിശയിലാണെന്ന്
തിരിച്ചറിഞ്ഞ ഭൂമി,
ദു:ഖത്തോടെ നെടുവീർപ്പിടുന്നു !
തൂക്കിയിട്ട
ഒടിഞ്ഞ കൈയ്യുമായി
കാലവർഷം,
ഏറ്റുപോയൊരു ദൗത്യം
നിർവ്വഹിയ്ക്കുന്നതു പോലെ
മെല്ലെ പെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു !
