💙അച്ഛൻ

രചന : കാഞ്ചിയാർ മോഹനൻ✍️

തിളച്ച വെളളത്തിൽ
തവിയിട്ടമ്മ മൊഴിയുന്നു,
അച്ഛനിപ്പോഴിങ്ങെത്തും
അരി സാധനങ്ങളായ്.
ഒത്തിരി കഴിഞ്ഞിട്ടും
അച്ഛനെക്കാണായ്കയാൽ
അമ്മചൊല്ലി, പതുക്കെ
മക്കളെ, കിടന്നോ പോയ്
തവി തൻ ചുഴറ്റലും
വെള്ളത്തിൻ തിളയ്ക്കലും
തൽക്കാലം നിർത്തീട്ടമ്മ
താടിയിൽ കൈചേർക്കുന്നു.
അച്ഛൻ്റെകാലൊച്ചകൾ
കേട്ടമ്മ, വാതിൽപ്പടി,
ക്കെത്തുന്നൂ ,അച്ഛൻ നിന്നു
വല്ലാതായ് കിതയ്ക്കുന്നു .
പറ്റുതീർക്കാതെയിനി
വ്യഞ്ജനംതരില്ലെന്ന്
അമ്മയോടച്ഛൻ ചൊല്ലി
ഇനി നാമെന്തോ ചെയ്യും?
കയ്യിൽ കരുതും പൊതി
അമ്മയ്ക്കു നീട്ടുന്നച്ഛൻ
രണ്ടേത്തപ്പഴമാണെൻ
മക്കൾക്കു കൊടുത്തിടൂ.
അമ്മ തൻ കൺപോളകൾ
ഈറനായ്, പിന്നെത്തുള്ളി
കണ്ണീരെൻ തലയ്ക്കുമേൽ
ഓരോന്നായ് പതിക്കുന്നു.
ബാല്യകാലത്തിന്നോർമ്മ
ത്തീരത്തിന്നിരുന്നു ഞാൻ
എപ്പൊഴും രുചിയ്ക്കുന്നു
അച്ഛൻ്റെ വിയർപ്പാകെ
ദിനവും കഞ്ഞിയ്ക്കുള്ളിൽ
കല്ലെന്നു പറഞ്ഞച്ഛൻ
അമ്മയ്ക്കു ദേഷ്യത്തോടെ
ഭക്ഷണം പകർത്തുന്നു
മുടിയാണീ കഞ്ഞിക്കുള്ളിൽ
വാക്കുകൾ പെരുക്കുന്നു
വേണ്ടെനിക്കിനിക്കഞ്ഞി
നിങ്ങളു കുടിച്ചോളിൻ.
മനസ്സിൽ തിളയ്ക്കുന്നിന്നും
അച്ഛൻ തൻശകാരങ്ങൾ,
മക്കളെത്തീറ്റിപ്പോറ്റാൻ
താണ്ടിയ ചുമടുകൾ?
പണ്ടത്തെ അച്ഛനില്ലിന്ന്
പപ്പയും മമ്മിയുംതന്നെ
മക്കളെ പ്പറക്കാനായ്
പഠിപ്പി, ക്കുന്നോർ മാത്രം.
അച്ഛനായപ്പോൾ മാത്രം
അച്ഛനെ അറിഞ്ഞു ഞാൻ
ആച്ഛൻ്റെ ഓരോ വാക്കും
സത്യത്തിൻപൊരുളായി……