കറ്റകളുടെ ഒരു സ്വർണ്ണ വയൽ ഉണ്ട്
അത് ലോകത്തിന്റെ വക്കിലേക്ക് പോകുന്നു.
വിശാലമായ ദേശത്ത് കാറ്റ് നിശ്ചലമാകുന്നു
ആകാശത്തിന്റെ അരികിൽ ധാരാളം മില്ലുകൾ ഉണ്ട്.
ഇരുണ്ട സൂര്യാസ്തമയം ഉണ്ട്,
അനേകം ദരിദ്രർ അപ്പത്തിനായി നിലവിളിക്കുന്നു.
രാത്രി കൊടുങ്കാറ്റിൽ അമ്മയുടെ മടിയിൽ പിടയുന്ന വിശപ്പ്
കൊടുങ്കാറ്റ് വയലുകളെ വീശുന്നു
ഇനി ആരും വിശപ്പ് എന്ന് വിളിക്കുകയില്ല.
വയലിൽ കൊയ്ത്തുകാലം
കറ്റകൾ ചവിട്ടിമെതിക്കുക
ഒരു കുഞ്ഞു കൈ അരിമണിക്കായി നീളുന്നു ..
“അമ്മേ, അമ്മേ! എനിക്ക് വിശക്കുന്നു,
എനിക്ക് ചോറ് തരൂ അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ മരിക്കും! “
“കാത്തിരിക്കൂ, എന്റെ പ്രിയ കുട്ടി!
പട്ടിണി കിടക്കുന്ന കുട്ടി
പകുതി നായ കീറി …
രണ്ട് വായകളുണ്ടാകുമ്പോൾ
ഒരു കടി മാത്രം.
ദുരിതത്തിന്റെ ഈ ചിത്രം ഞാൻ വായിച്ചു
നിങ്ങളുടെ മുഷ്ടി ആകാശത്തേക്ക് ഉയർത്താൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവോ !
