രചന : പ്രമീള റെജി.*
നെഞ്ചൊരു നെരിപ്പോടായ് എരിഞ്ഞീടവെ.
ഇനിയെന്ത് വഴിയെന്ത് ഉഴറി ഉരുകിത്തീർന്നീടിലും .
വീറുള്ള വാശിയാണുള്ളത്തിലെന്നുമേ.
വേനലിൽ അടർന്നോരിലകളും
തരു ശാഖികൾ കണ്ടാലെത്രയും മോഹനം.
കൈകളുയർത്തി പ്രാർത്ഥിക്കു മനുജനെപ്പോലെ.
സൂര്യതാപത്തെയുൾക്കൊള്ളുമാ നഗ്നമേനി.
എത്രയോ വേനലുകൾ കണ്ടതീ തരുക്കളും.
വീറുള്ള മരങ്ങളെ നിങ്ങളിൽ പലരും തളിരിടുന്നു
പുതു പൂക്കൾ മേനിയിൽ ചൂടീടുവാൻ അർക്കനുച്ചത്തിലെങ്കിലും.
നിങ്ങളാണെൻ വഴികാട്ടി തളരാതെ പതറാത്ത കാലടികളാൽ കനൽവഴികളിൽ.
പൂത്തു നിൽക്കുന്നിതേ ഞാനുമൊരു
വേനലിൽ തളിർത്ത പൂമരം .