രചന : സുമോദ് പരുമല*
ചിലയമ്മമാർ
ജനിച്ചുവീഴുമ്പോഴേയ്ക്കും
എല്ലാഅമ്മമാരും
മരിച്ചുപോകുമത്രേ ..!
അപ്പോൾ
ചവറ്റുകുട്ടകളിലും
പുഴയിലും
കടലിടുക്കിലും
ചെകുത്താനിൽക്കുരുത്ത
ദൈവം ..
പിടഞ്ഞുപിടഞ്ഞൊടുങ്ങും .
ഒരിയ്ക്കൽ
കാമത്താൽ
പൊട്ടിത്തരിയ്ക്കാത്ത
മുലക്കാമ്പുകൾക്ക്
ഒരിയ്ക്കലും
മുലയൂട്ടാനാവാത്തതുപോലെ
പരമാർത്ഥം ..!
ഒരുമുലക്കണ്ണിൽ ദാഹവും
മറുമുലയിൽ വാത്സല്യവും
ത്രസിച്ചുനിൽക്കുമ്പോളത്രേ
ഉദ്ധൃതമായ
ഉത്തമാംഗത്തിൽനിന്ന്
മുഷ്ടിയയയാതെ
ഒരുവൾക്ക്
മുലയൂട്ടാനാവുക .
നിലവിളിയ്ക്കുന്ന
ഗർഭപ്രാത്രങ്ങൾ
നിറഞ്ഞിട്ടേയില്ലാത്തവർക്ക്
മാത്രമാണ്പോലും
അത്രമേലാഴത്തിൽ
അമ്മയെന്തെന്നറിയാനാവുക!