പുരുഷന്റെ ലൈംഗിക ബീജാണുക്കളെ അരിച്ച് ആൺ പെൺ ലിംഗ നിർണ്ണയം നടത്താം?

രചന : വലിയശാല രാജു ✍

ആധുനിക വൈദ്യശാസ്ത്രം ഓരോ ദിവസവും പുതിയ കണ്ടുപിടിത്തങ്ങളുമായി മുന്നേറുകയാണ്. ഒരു കാലത്ത് അസാധ്യമെന്ന് കരുതിയിരുന്ന പല കാര്യങ്ങളും ഇന്ന് യാഥാർത്ഥ്യമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അത്തരത്തിലൊന്നാണ്, പുരുഷബീജത്തിൽ ലിംഗനിർണ്ണയം നടത്തി, ഇഷ്ടമുള്ള ലിംഗത്തിലുള്ള കുഞ്ഞിനെ തിരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള സാധ്യത. ഇത് സാധാരണക്കാർക്കിടയിൽ വലിയൊരു ശാസ്ത്രകൗതുകമുണർത്തുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ, ഈ സാങ്കേതികവിദ്യ എന്താണ്, എങ്ങനെയാണ് ഇത് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്, ഇതിന്റെ സാധ്യതകളും വെല്ലുവിളികളും എന്തൊക്കെയാണ് എന്നതിനെക്കുറിച്ച് പലർക്കും വ്യക്തമായ ധാരണയില്ല.

ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ ലിംഗം നിർണ്ണയിക്കുന്നത് ബീജത്തിലെ ക്രോമസോമിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കും. മനുഷ്യരിലെ ബീജകോശങ്ങളിൽ X ക്രോമസോമുകളും (പെൺകുട്ടിക്ക് കാരണം) Y ക്രോമസോമുകളും (ആൺകുട്ടിക്ക് കാരണം) ഉണ്ട്. ഈ X, Y ക്രോമസോമുകൾ വഹിക്കുന്ന ബീജകോശങ്ങളെ വേർതിരിച്ചെടുക്കുന്നതിലൂടെയാണ് ലിംഗനിർണ്ണയം സാധ്യമാക്കുന്നത്. ഇതിനായി പ്രധാനമായും രണ്ട് സാങ്കേതികവിദ്യകളാണ് നിലവിലുള്ളത്.

ബീജം വേർതിരിക്കൽ (Sperm Sorting), ഈ സാങ്കേതികവിദ്യയിൽ, ഫ്ലോ സൈറ്റോമെട്രി (Flow Cytometry) എന്നൊരു പ്രത്യേക ഉപകരണം ഉപയോഗിച്ചാണ് ബീജകോശങ്ങളെ വേർതിരിക്കുന്നത്. X ക്രോമസോമിന് Y ക്രോമസോമിനേക്കാൾ അല്പം കൂടുതൽ DNA ഉണ്ട്. ഈ DNA വ്യത്യാസം കാരണം, ഒരു പ്രത്യേകതരം ഫ്ലൂറസെന്റ് ഡൈ ഉപയോഗിച്ച് X, Y ബീജങ്ങളെ വേർതിരിച്ചറിയാനും അവയെ കൃത്യമായി തരംതിരിക്കാനും സാധിക്കും. വേർതിരിച്ചെടുത്ത ബീജം പിന്നീട് കൃത്രിമ ബീജസങ്കലനത്തിനോ (IUI – Intrauterine Insemination) അല്ലെങ്കിൽ ഇൻ വിട്രോ ഫെർട്ടിലൈസേഷനോ (IVF – In Vitro Fertilization) വേണ്ടി ഉപയോഗിക്കുന്നു.

പ്രീഇംപ്ലാന്റേഷൻ ജനറ്റിക് ഡയഗ്നോസിസ് (PGD – Preimplantation Genetic Diagnosis), ഇത് IVF ചികിത്സയുടെ ഭാഗമായ ഒരു സാങ്കേതികവിദ്യയാണ്. IVF വഴി ലാബിൽ ഭ്രൂണങ്ങൾ രൂപപ്പെടുത്തിയ ശേഷം, ഗർഭാശയത്തിൽ നിക്ഷേപിക്കുന്നതിന് മുൻപായി, ആ ഭ്രൂണത്തിൽ നിന്ന് വളരെ ചെറിയൊരു കോശ സാമ്പിൾ എടുത്ത് അതിന്റെ ജനിതകഘടനയും ലിംഗവും പരിശോധിക്കുന്നു. ആവശ്യമുള്ള ലിംഗത്തിലുള്ള ഭ്രൂണത്തെ മാത്രം പിന്നീട് ഗർഭാശയത്തിൽ നിക്ഷേപിക്കുന്നു. ഇത് ബീജം വേർതിരിക്കുന്നതിനേക്കാൾ വളരെ ഉയർന്ന കൃത്യത നൽകുന്ന രീതിയാണ്.
ഈ അത്ഭുതകരമായ സാങ്കേതികവിദ്യ ഒറ്റരാത്രികൊണ്ട് സംഭവിച്ച ഒന്നല്ല. വർഷങ്ങളുടെ ഗവേഷണത്തിന്റെയും നിരവധി ശാസ്ത്രജ്ഞരുടെയും കഠിനാധ്വാനത്തിന്റെ ഫലമാണിത്.

ഫ്ലോ സൈറ്റോമെട്രി എന്ന ഈ സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ ആധുനിക രൂപം വികസിപ്പിക്കുന്നതിൽ പ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ചവരിൽ ഒരാളാണ് ജർമ്മൻ ശാസ്ത്രജ്ഞനായ ഡോ. വോൾഫ്ഗാംഗ് ഗൊഹെഡ് (Dr. Wolfgang Göhde). 1960-കളുടെ അവസാനം ഇദ്ദേഹം ആദ്യത്തെ ഫ്ലൂറസെൻസ് ഫ്ലോ സൈറ്റോമീറ്റർ വികസിപ്പിച്ചു.
ബീജ ലിംഗനിർണ്ണയത്തിനുള്ള ഫ്ലോ സൈറ്റോമെട്രി സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ അടിസ്ഥാന കണ്ടെത്തലുകൾക്ക് വഴിയൊരുക്കിയത് ഡോ. ഡാനിയൽ പിങ്കൽ (Dr. Daniel Pinkel) ആണ്. 1980-കളിൽ അദ്ദേഹം, ബീജകോശങ്ങളിലെ DNA-യുടെ അളവിലുള്ള വ്യത്യാസം (X ക്രോമസോമിന് Y ക്രോമസോമിനേക്കാൾ കൂടുതൽ DNA) കണ്ടെത്തി. ഇത് തിരിച്ചറിയാൻ ഒരു പ്രത്യേക ചായം (ഫ്ലൂറസെന്റ് ഡൈ) ഉപയോഗിക്കാമെന്നും അദ്ദേഹം തെളിയിച്ചു.

പിന്നീട്, യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ് ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റ് ഓഫ് അഗ്രിക്കൾച്ചറിലെ (USDA) ഡോ. ലാറി ജോൺസൺ (Dr. Larry Johnson) ഉൾപ്പെടെയുള്ള ശാസ്ത്രജ്ഞർ ഈ കണ്ടെത്തൽ ഉപയോഗിച്ച്, 1989-ഓടെ മൃഗങ്ങളിൽ (ആദ്യം മുയലുകളിൽ) ബീജത്തെ വേർതിരിക്കാനും ഇഷ്ടമുള്ള ലിംഗത്തിലുള്ള കുഞ്ഞുങ്ങളെ വിജയകരമായി ഉത്പാദിപ്പിക്കാനും കഴിയുമെന്ന് തെളിയിച്ചു. ഇങ്ങനെ ലിംഗനിർണ്ണയം നടത്തിയെടുക്കുന്ന ബീജം അഥവാ ഉൽപ്പന്നത്തെയാണ് സെക്സ്ഡ് സീമെൻ (Sexed Semen) എന്ന് വിളിക്കുന്നത്.

ഈ സാങ്കേതികവിദ്യ പ്രധാനമായും രണ്ട് സാഹചര്യങ്ങളിലാണ് പരിഗണിക്കപ്പെടുന്നത്.
ഒന്ന് വൈദ്യശാസ്ത്രപരമായ ആവശ്യങ്ങൾക്ക്. ചില ജനിതക രോഗങ്ങൾ ഒരു പ്രത്യേക ലിംഗത്തെ മാത്രം ബാധിക്കുന്നവയാണ് (ഉദാഹരണത്തിന്, ഹീമോഫീലിയ പോലുള്ള X-ക്രോമസോം അധിഷ്ഠിത രോഗങ്ങൾ). അത്തരം സാഹചര്യങ്ങളിൽ, രോഗസാധ്യത ഒഴിവാക്കാൻ ആവശ്യമുള്ള ലിംഗത്തിലുള്ള കുഞ്ഞിനെ തിരഞ്ഞെടുക്കാൻ ഈ സാങ്കേതികവിദ്യ സഹായിച്ചേക്കാം. ഇത് രോഗം വരാനുള്ള സാധ്യത കുറയ്ക്കുന്നതിലൂടെ കുടുംബങ്ങൾക്ക് വലിയ ആശ്വാസം നൽകുന്നു. മറ്റൊന്ന്
കുടുംബ സന്തുലിതാവസ്ഥയാണ്.ചില ദമ്പതികൾക്ക് ഒരു പ്രത്യേക ലിംഗത്തിലുള്ള കുട്ടികൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ, മറുവശത്തുള്ള ലിംഗത്തിലുള്ള ഒരു കുഞ്ഞിനെ ആഗ്രഹിക്കാറുണ്ട്. എങ്കിലും, ഈ ആവശ്യത്തിനായി സാങ്കേതികവിദ്യ ഉപയോഗിക്കുന്നത് പലപ്പോഴും ധാർമ്മികമായ ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർത്തുന്ന ഒന്നാണ്.

സാധ്യതകളും ധാർമ്മിക പ്രശ്നങ്ങളും
സാങ്കേതികമായി ഈ വിദ്യകൾക്ക് മനുഷ്യരിൽ ലിംഗനിർണ്ണയം നടത്താൻ കഴിവുണ്ടെങ്കിലും, ഇത് വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതിന് നിരവധി ധാർമ്മികവും സാമൂഹികവുമായ തടസ്സങ്ങളുണ്ട്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, പല രാജ്യങ്ങളിലും ഇത് കർശനമായി നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുകയോ പൂർണ്ണമായി നിരോധിക്കുകയോ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
ലിംഗം തിരഞ്ഞെടുക്കാൻ അനുവാദം നൽകുന്നത് സമൂഹത്തിൽ ലിംഗാനുപാതത്തിൽ വലിയ അസന്തുലിതാവസ്ഥ ഉണ്ടാക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. ചില സംസ്കാരങ്ങളിൽ ഒരു പ്രത്യേക ലിംഗത്തോടുള്ള മുൻഗണന വലിയ സാമൂഹിക പ്രശ്നങ്ങളിലേക്ക് നയിച്ചേക്കാം.

“ഡിസൈനർ ബേബി” ആശങ്ക (“Designer Baby” Concerns) വലിയൊരു കാര്യമാണ്. ലിംഗം തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് ഭാവിയിൽ മറ്റ് ശാരീരിക സവിശേഷതകളോ ബുദ്ധിപരമായ കഴിവുകളോ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിലേക്ക് നയിക്കുമോ എന്ന ആശങ്കയുണ്ട്. ഇത് കുട്ടികളെ ഒരു “ഉൽപ്പന്നം” ആയി കാണുന്ന അവസ്ഥയിലേക്ക് നയിച്ചേക്കാം.
ഒരു കുട്ടിയുടെ ലിംഗം തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് ശരിയാണോ എന്നത് ആഗോളതലത്തിൽ വലിയ ധാർമ്മിക സംവാദങ്ങൾക്ക് വഴിവെക്കുന്നുണ്ട്. പ്രകൃതിപരമായ പ്രക്രിയകളിൽ മനുഷ്യൻ എത്രത്തോളം ഇടപെടണം എന്ന ചോദ്യം ഇവിടെ പ്രസക്തമാണ്.
ഫ്ലോ സൈറ്റോമെട്രി എന്ന സാങ്കേതികവിദ്യ നടപ്പിലാക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഫ്ലോ സൈറ്റോമീറ്റർ (Flow Cytometer) എന്ന ഉപകരണം, കാളകളിലും മറ്റ് മൃഗങ്ങളിലും ബീജ ലിംഗനിർണ്ണയത്തിനായി വിജയകരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, മനുഷ്യരിൽ ഇത് സാധാരണയായി ലിംഗനിർണ്ണയത്തിനായി ഉപയോഗിക്കാറില്ല. പകരം, ഫ്ലോ സൈറ്റോമീറ്റർ എന്ന ഉപകരണം മറ്റ്‌ ഒരുപാട് മറ്റ് പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യങ്ങൾക്കായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട്.

രക്താർബുദം (Leukemia), ലിംഫോമ (Lymphoma) പോലുള്ള അർബുദങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും, അവയുടെ തരം തിരിച്ചറിയാനും, ചികിത്സയുടെ ഫലപ്രാപ്തി നിരീക്ഷിക്കാനും ഇത് സഹായിക്കുന്നുണ്ട്.
രോഗപ്രതിരോധ വ്യവസ്ഥയുടെ പഠന (Immunology)മാണ് പ്രധാനം.ശരീരത്തിന്റെ പ്രതിരോധശേഷി എങ്ങനെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു എന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ ഇത് സഹായിക്കുന്നു. എയ്ഡ്സ് (HIV) പോലുള്ള രോഗങ്ങളിൽ CD4 കോശങ്ങളുടെ എണ്ണം നിരീക്ഷിക്കാൻ ഇത് ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്.
പുതിയ മരുന്നുകളും ചികിത്സാരീതികളും കണ്ടെത്താനുള്ള പഠനങ്ങളിൽ ഇത് വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നു.

ഫ്ലോ സൈറ്റോമീറ്റർ ഒരു ബഹുമുഖ ഉപകരണമാണ്. കോശങ്ങളെയും കണികകളെയും വിശകലനം ചെയ്യാനും തരംതിരിക്കാനുമുള്ള അതിന്റെ കഴിവ് കാരണം, മനുഷ്യരിലെ വൈദ്യശാസ്ത്രം കൂടാതെ മൃഗസംരക്ഷണം, സസ്യശാസ്ത്രം, സൂക്ഷ്മാണുശാസ്ത്രം എന്നിങ്ങനെ നിരവധി മേഖലകളിൽ ഇത് വലിയ പ്രാധാന്യത്തോടെ ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നു.
ചുരുക്കത്തിൽ, പുരുഷബീജത്തിൽ ലിംഗനിർണ്ണയം നടത്താനുള്ള കഴിവ് ആധുനിക വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിന്റെ ഒരു വലിയ മുന്നേറ്റമാണ്. എന്നാൽ, ഇതിന്റെ സാധ്യതകൾക്കൊപ്പം ധാർമ്മികവും സാമൂഹികവുമായ വെല്ലുവിളികളും നിലനിൽക്കുന്നു. വൈദ്യശാസ്ത്രപരമായ ആവശ്യങ്ങൾക്കപ്പുറം ഇത് ഉപയോഗിക്കുമ്പോൾ ഉണ്ടാകാവുന്ന ദീർഘകാല പ്രത്യാഘാതങ്ങളെക്കുറിച്ച് സമൂഹവും ശാസ്ത്രലോകവും ഇനിയും കൂടുതൽ ചർച്ച ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്.