രചന : അഡ്വ. നളിനാക്ഷൻ ഇരട്ടപ്പുഴ ✍
നീ മുറിവേറ്റാൽ ഹൃദയം ചോരും,
നീ മിണ്ടാതായാൽ നിശ്വാസം മങ്ങും;
നിന്റെ ദുഃഖം എന്റെ ശബ്ദം തൊടും,
മൗനം ഹൃദയത്തിൽ താളമാകും.
സ്നേഹമെന്നത് വാക്കല്ലെന്നേ,
ഹൃദയം ഹൃദയത്തിൽ പടരുന്ന നേരം;
കണ്ണീരിലാഴ്ന്നൊരു പുഞ്ചിരിയിലേ,
ജീവിതം പുത്തൻ കവിതയാകും.
മുറിവേൽപ്പിക്കാതെ ജീവിക്കുക
അത് പ്രാർത്ഥന, അതാണ് ധർമ്മം;
കാറ്റ് കടന്നാലും ഇല വിറയാതെ,
സഹനമെന്നത് സ്നേഹത്തിന്റെ അർത്ഥം.
മധുരവാക്കുകൾ മുറിവാകാം,
നിശ്ശബ്ദതയും മരുന്നാകാം;
നൊമ്പരങ്ങൾക്കപ്പുറം കാത്തിരിപ്പ്,
വിശ്വാസത്തിൻ തീർത്ഥമാകാം.
ഒരു ഹൃദയം മറ്റൊന്നിലേക്കു,
ചെരിഞ്ഞു നീങ്ങുന്ന നിമിഷമത്രേ;
അവിടെ മനുഷ്യൻ ദൈവമാകുന്നു,
കരുതലിൽ പിറക്കുന്ന ആനന്ദമത്രേ.
നിശ്ശബ്ദമായ കാത്തിരിപ്പുകൾ,
ജീവിതത്തിൻ മധുരപ്രാർത്ഥന;
ഒരാളിൻ കണ്ണിൽ വെളിച്ചമാകാൻ,
മറ്റൊരാൾ തീയായി ജ്വലിക്കണം.
മുറിവേൽപ്പിക്കാതെ സ്നേഹിക്കുക,
അതാണ് മനുഷ്യനായുള്ള ധൈര്യം;
മൗനത്തിനുള്ളിൽ വിരിയുന്ന പൂവ്,
കരുതലിന്റെ നിത്യസൗരഭ്യം.
