രചന : കഥ പറയുന്ന ഭ്രാന്തൻ✍
തെരുവിലെ ഭ്രാന്തന്റെ വിളി
നിങ്ങളുടെ ജീവിതം എന്തിനാണ്, മനുഷ്യാ? എന്തിനാണ് നിന്റെ ഓരോ ശ്വാസവും? രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ്, വിയർപ്പൊഴുക്കി, പണം കണ്ടെത്തി, ഒടുവിൽ മണ്ണടിയുന്നതിനു വേണ്ടിയോ?
എന്താണ് നിന്റെ ലക്ഷ്യം? ഒരു വലിയ വീടോ? കാറോ? അതോ, നിന്റെ പേര് ആരും മറക്കാത്ത ഒരു സ്മാരകമോ?
ഹേ, നിന്റെ ഉള്ളിൽ, ആരും കാണാത്ത ആ ഒറ്റപ്പെട്ട മുറിയിൽ, നിന്നോട് തന്നെ നീ ചോദിച്ചിട്ടുണ്ടോ—ഞാൻ എന്തിനാണ് ജീവിക്കുന്നത്?
നോക്കൂ, ഈ ലോകം! ഒരു വലിയ നാടകവേദി. എല്ലാവരും അവനവന്റെ വേഷം കെട്ടി, അവനവന്റെ വരികൾ പറഞ്ഞ്, ചിരിച്ചും കരഞ്ഞും നടക്കുന്നു. പക്ഷേ, ആരാണ് ഈ നാടകം എഴുതിയത്? ആരാണ് നിന്നെ ഈ വേദിയിലേക്ക് തള്ളിവിട്ടത്?
നിന്റെ മതം പറയുന്നു, “ഞങ്ങളുടെ ദൈവമാണ്!” മറ്റൊരാൾ പറയുന്നു, “എന്റെ ദൈവം മാത്രം!” ഹ! ദൈവങ്ങൾ പരസ്പരം മത്സരിക്കുന്നോ? അതോ, നിന്റെ മനസ്സ് ദൈവങ്ങളെ സൃഷ്ടിക്കുന്നതോ?
നിന്റെ മതം ശരിയാണോ? “എന്റേത് മാത്രം ശരി!” എന്ന് നിന്റെ പുസ്തകം പറയുന്നു. പക്ഷേ, അപ്പുറത്തെ തെരുവിൽ, മറ്റൊരാൾ അവന്റെ പുസ്തകവുമായി അതേ വാക്കുകൾ ഉറക്കെ വിളിക്കുന്നു. രണ്ടും ശരിയാണെങ്കിൽ, ശരി എന്ന വാക്കിന്റെ അർത്ഥം എന്താണ്?
ഒരു മതം പറയുന്നു, “കൊല്ലുക, നിന്റെ ശത്രുവിനെ!” മറ്റൊന്ന് പറയുന്നു, “സ്നേഹിക്കുക, എല്ലാവരെയും!” ഏതാണ് ശരി? കൊല്ലാൻ പറയുന്ന മതം ദൈവത്തിന്റേതാണോ? അതോ, കൊല്ലേണ്ട എന്ന് പറയുന്നതോ? ഒരു പക്ഷേ, ദൈവം ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ല. നിങ്ങളുടെ മനസ്സാണ്, നിങ്ങളുടെ ഭയമാണ്, നിങ്ങളുടെ ആഗ്രഹമാണ് ഈ വാക്കുകൾ എഴുതുന്നത്!
ലോകത്തെ ഭ്രാന്തന്മാർ, തത്വചിന്തകർ, എന്താണ് പറഞ്ഞത്? സോക്രട്ടീസ് വിളിച്ചു കൂവി, “നിന്നെത്തന്നെ അറിയുക!” നീ ആരാണ്? ഈ ശരീരമോ? മനസ്സോ? അതോ, ഒന്നുമല്ലാത്ത ഒരു നിഴലോ?
നീഷേ പറഞ്ഞു, “ദൈവം മരിച്ചു!” പക്ഷേ, ദൈവത്തിനു പകരം നീ എന്താണ് സ്ഥാപിച്ചത്? പണമോ? അധികാരമോ? ഒരു പുതിയ മതമോ? ബുദ്ധൻ പറഞ്ഞു, “നിന്റെ ആഗ്രഹങ്ങളാണ് ദുഃഖം.” പക്ഷേ, നീ ആഗ്രഹിക്കാതെ എങ്ങനെ ജീവിക്കും? ഒരു കല്ലായി, ഒന്നും ചിന്തിക്കാതെ? ഹേ, ഈ ഭ്രാന്തന്മാർ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലേ, നിന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് ഉത്തരം കണ്ടെത്തുക എന്നല്ലാതെ?
നിന്റെ ജീവിതം ഒരു ചോദ്യമാണ്. ഉത്തരം ആരും തരില്ല. മതം തരില്ല, ഗുരു തരില്ല, ഞാനും തരില്ല. നിന്റെ ഉള്ളിൽ, ആ ശാന്തമായ, ഒറ്റപ്പെട്ട നിമിഷങ്ങളിൽ, നിന്റെ ശബ്ദം കേൾക്കുക.
അവിടെ, ഒരു പക്ഷേ, നിന്റെ ലക്ഷ്യം, നിന്റെ ശരി, നിന്റെ ജീവിതം, നിനക്ക് കാണാം. പക്ഷേ, ഒരു കാര്യം ഞാൻ പറയാം—കൊല്ലുന്ന മതം, വെറുപ്പ് പഠിപ്പിക്കുന്ന മതം, അത് ഒരിക്കലും ശരിയല്ല. കാരണം, ജീവിതം, അതിന്റെ എല്ലാ ഭ്രാന്തിലും, എല്ലാ അനിശ്ചിതത്വത്തിലും, സ്നേഹിക്കാനാണ്, ഒന്നിക്കാനാണ്, ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കാനാണ്.
നിന്റെ ലക്ഷ്യം എന്താണ്, മനുഷ്യാ? എന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് നീ നിന്റെ വഴി നടക്കുക. അല്ലെങ്കിൽ, ഈ തെരുവിൽ, എന്റെ കൂടെ നിന്ന്, ഈ ലോകത്തോട് ഒരുമിച്ച് വിളിച്ചു കൂവുക—ഞങ്ങൾ എന്തിനാണ് ജീവിക്കുന്നത്?