കൂട്ടുകാരീ ..
ഈ നിമിഷത്തിന്
നിൻ്റെ
ഞരമ്പാണ്
ഈ നിമിഷത്തിനു ഞാൻ
നിൻ്റെ
പേര് ചാർത്തുന്നു
നീ
ഒരേ സമയത്തിൽ
ശീതോഷ്ണങ്ങളുടെ
രണ്ട്
കൈകളാണ്
എൻ്റെ അളവുമാപിനിയിൽ
നീ
പനിയുടെ പ്രണയകാലത്തെ
രണ്ട്
ധ്രുവങ്ങളായൊഴുക്കുന്നു
പകൽ തീരുംമുമ്പേ
കൂട്ടുകാരീ ,
എന്നെയൊന്ന്
നിൻ്റെ
തണുത്ത കൈവിരലാൽ
സ്പർശിക്കുക
വ്യതിയാനങ്ങളുടെ
ഉച്ചിയിൽ തൊട്ട്
എനിക്കിന്ന്
നിൻ്റെ
ഞരമ്പുകളിൽ
ഒന്ന്
പനിച്ച് കിടക്കണം
ജെസ്റ്റിൻ ജെബിൻ