അച്ഛനുറങ്ങുന്നയാറടിമണ്ണി-
നടുത്തുഞാനൊ
രുനേരമോർത്തു നിന്നൂ..
അച്ഛനും ഞാനുമൊരിയ്ക്കലുമ കലാത്ത,
മണ്ണിൻ്റെഗന്ധം നുകർന്നുനിന്നൂ..
ആറടി മണ്ണിലൊതുങ്ങാത്തൊ
രോർമ്മകൾ,
ആൽമരംപോലെ വളർന്നിരുന്നൂ..
ആരുമറിയാതെയന്നു ഞാനൊത്തിരി,
കാര്യങ്ങളച്ഛനോടോതിനിന്നൂ..
ഉമ്മറക്കോലായിൽ ചാരുകസേരയിൽ,
അച്ഛനിരിക്കുന്നതോർത്തുനിന്നൂ
അന്നേരമരികത്തുചേർന്നിരുന്നൊരുപാടു –
കഥകളറിഞ്ഞതുമോർത്തുനിന്നൂ
കൈവിരൽ മെല്ലെപ്പിടിച്ചാദ്യമക്ഷര-
മാലകളെഴുതിച്ചതോർത്തുനിന്നൂ
ആദ്യമായച്ഛൻ്റെ കൈത്തുമ്പിലൊപ്പമായ്,
പിച്ചവയ്പ്പിച്ചതുമോർത്തുനിന്നൂ..
അച്ഛനെയോർക്കുമ്പോളെൻ്റെ മനസ്സിലായ്,
ഓടിയെത്തുന്നൊരെൻ പുണ്യകാലം..
അമ്പത്തിയേഴിൻ്റെ മുറ്റത്തു നിൽക്കിലും,
അന്യമായ്ത്തീരാത്ത ബാല്യകാലം..
എന്നിലെയാനന്ദമെല്ലാമറിഞ്ഞന്നെൻ,
എന്നോടുചേർന്നുകളിച്ചകാലം..
എല്ലാമറിഞ്ഞെൻ്റെയുള്ളം കുളിർക്കുവാൻ,
എന്നാളുമെൻതണലായകാലം..
എങ്ങോ മറഞ്ഞുപോയെങ്കിലു
മോർമ്മയിൽ,
എന്നടുത്തുണ്ടെന്നൊ
രാത്മഹർഷം..
എങ്ങുപോയാലുമാ
ജീവിതസ്പന്ദനം,
എന്നിൽത്തുടിക്കുന്നു മോഹവർഷം…
= ശ്രീലകം വിജയവർമ്മ =