🌿 കവിതയെഴുതുന്നവൾ 🌿

രചന : അനീഷ് കൈരളി.✍

ആദ്യവരി,
അടുക്കള എന്നെഴുതുമ്പോൾ –
നേരം പുലർന്നിട്ടുണ്ടാവില്ല.
തുടർന്നുള്ള വരികളിൽ,
എരിയും, പുളിയും, ഉപ്പും, മധുരവും,
രുചിക്കൂട്ട് കൊണ്ടവൾ വൃത്തം ചമയ്ക്കും.
ആകാശത്തിന്റെ അരികുകളിലൂടെ
പേരറിയാത്തൊരു പക്ഷിപ്പാട്ട്
തിടുക്കം പറഞ്ഞ് പറന്നു പോകും.
അപ്പോഴാണ്,
പാതിക്ക് പൊട്ടിയ ഒരു ഉറക്കം വന്ന്
അവളുടെ കണ്ണുകളെ ഇക്കിളിക്കൂട്ടുന്നത്.
എരികല്ലിൽ വീണ ദോശമാവ്
” ശ്ശീ………” യെന്ന് കളിയാക്കി ചിരിക്കും.
പ്രഷർകുക്കറാവട്ടേ, നീട്ടിക്കൂവി –
ഉള്ളു വേവിന് ആക്കം കൂട്ടും.
വിസിലടിക്കാത്ത ഒരു കുക്കറാണ് താനെന്ന് –
അവളുപമപ്പെടുന്നത് ആ വരികളിലാണ്.
കവിതയിൽ ആവർത്തിക്കപ്പെടുന്ന
ഈ ശബ്ദങ്ങളിൽ
വിരസതയോടെ അയാൾ തിരിഞ്ഞു കിടക്കും.
മൂത്തോളുമിളയോളുപ്പോൾ
മുഴുമിക്കാത്തൊരു സ്വപ്നത്തിന്
ചിറകുതുന്നുന്നുണ്ടാവും.
കനവുകൾ മരിച്ചൊരു പാഴ്മരമായി
അവൾ ഓർമ്മകൾക്ക് മുകളിലൂടൊഴുകിനടക്കും.
തുടർന്നുള്ള വരികൾക്ക്
വെട്ടം വയ്ക്കുമ്പോൾ,
എഴുതി വച്ചൊതൊക്കെയും മാഞ്ഞു പോയിട്ടുണ്ടാവും.
അലങ്കാരമേതുമില്ലാതെ,
അടുത്ത വരിയിൽ ‘ ആയമ്മ ‘ എന്നവളെഴുതി ചേർക്കും.
കലപിലകൂട്ടി പിച്ചവച്ചെത്തുന്ന
അക്ഷര കുഞ്ഞുങ്ങൾ,
” പ്രെസന്റ്…. ടീച്ചർ …..” എന്ന് നീട്ടി ചൊല്ലും.
‘പകൽ വീട്ടിൽ’ പകലൊട്ടടങ്ങുമ്പോൾ,
അക്ഷരക്കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ വെയിൽ വാടിപ്പിരിയുമ്പോൾ,
വീടവളെ മാടിവിളിക്കും.
വീട്ടിലേക്കുള്ളിടവഴിയിൽ ഒരു പാട്ടു ടീച്ചറിൻ –
കുപ്പായത്തിലേക്കവൾ സമരസപ്പെടും.
ഏറെ മനനം ചെയ്തെടുത്ത സ്വരങ്ങളെ,
ഏഴായ് പകുത്ത് പാട്ടു പലകമേൽ –
ആണിയിൽ തറക്കും,
പാട്ടിന്റെ നെടുകേയുള്ള ഛേദത്തിലപ്പോൾ –
പൊട്ടിപ്പോയൊരു ഞരമ്പിന്റെ പിടപ്പവളറിയും.
ഇരുട്ടിലേക്ക് പകച്ചിരിക്കുന്ന
രണ്ട് പെൺപൂച്ചക്കണ്ണുകൾ –
അവളുടെ നെഞ്ചിടിപ്പു കൂട്ടുന്നതപ്പോഴാണ്.
പാട്ടുകുപ്പായമഴിച്ചുവച്ചൊരു –
ഒട്ടക്കാരിതൻ വേഷത്തിലേക്കവൾ
ഉദ്യോഗപ്പെടും.
ഈയാം പാറ്റകൾ ചുറ്റുന്ന
വിളക്കുമരച്ചോട്ടിൽ നിന്ന്
ഒരു വൃത്തികെട്ട കമന്റ് വന്ന്
അവളുടെ കാലുകൾക്ക് വേഗതകൂട്ടും.
ഇരുട്ടിൽ അവൾ തെളിയുന്നതും കാത്ത്
“അമ്മേ…. ” എന്നൊറ്റ വരിക്കവിത
ഉമ്മറക്കോലായിൽ കാത്തുനിൽക്കുന്നുണ്ടാവും.
രാത്രി
അതിന്റെ അവസാന വെട്ടവും
ഇരുട്ടിൽ കെടുത്തി വീടുകളെല്ലാം
ഉറങ്ങാനിറങ്ങുമ്പോൾ,
അരുതുകളുടെ ഇഷ്ടക്കൂട്ടിൽ
ചിറകരിഞ്ഞൊരാകാശത്തെ
നാളെത്തെ പുലരിയിലേകവൾ നീട്ടിവിരിക്കും.
തനിക്ക് മാത്രമായ് കിട്ടിയൊരു സമയത്തുണ്ടിലേക്ക്
ആർത്തിയോടവൾ ചുരുണ്ടു കയറുമ്പോൾ,
തന്നിലേക്ക് മാത്രം ചുരുളുന്ന പുതപ്പിൽ
ദീർഘനിശ്വാസത്തിന്റെ സുഖമുള്ള ഒരു മുഖം –
തെളിച്ചമില്ലാതെ കിടപ്പുള്ളത്
അവളോർത്തെടുക്കും.
വരികൾക്കുള്ളിൽ ദൃശ്യപ്പെടുന്നവനേ,
ഒരിക്കലും പൂർണ്ണമാകാത്തീ-
കവിതയായ് ഞാൻ നിന്നിൽ
കവിയാതെ കവിയട്ടേ …
ശ്വാസമെടുക്കാതെ
എഴുതേണ്ട ഈ കവിതയിൽ
വ്യാകരണ നിയമങ്ങളൊക്കെ തെറ്റിക്കുന്ന
പല വരികളും ഒളിഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ട് –
‘ ജീവിതം’ എന്നോർത്ത് നിങ്ങൾ ക്ഷമിക്കുമല്ലോ…!