🌹മനുഷ്യ കോലം🌹

രചന : ജി .വിജയൻ തോന്നയ്ക്കൽ ✍.

കോലങ്ങൾ കെട്ടും മനുഷ്യരല്ലൊ നമ്മൾ…
കോലങ്ങളാടും ജീവിതങ്ങൾ…
കണ്ണുനീർ കോരി അളന്നു നോക്കി….
ആകാശം മുട്ടെ സ്നേഹമുണ്ടെ…
ഉള്ളുനിറച്ചും കരുണയുണ്ടെ…
ഹൃദയം നിറച്ചും കനിവാണല്ലോ..!
കണ്ണുനീർ പാഠങ്ങൾ തണലായുണ്ടെ …
കാൽപാദം താങ്ങുവാൻ ആരുണ്ടെ… ?
ഹൃദയം നിറച്ചും ദുഃഖമുണ്ടെ…. !
ചാരത്തു വീണതു തമ്പ്രാനാണോ …!
എന്റെ മുന്നിൽ മനുഷ്യനല്ലോ…
നമ്മൾ കരുണതൻ വേദന ഒന്നാണല്ലോ…
അവൻ ഇനി എന്റെ കൂടപ്പിറപ്പാണല്ലോ…
ഹൃദയം നിറച്ചും സ്നേഹമാല്ലോ…
കൺപീലി ഉണരുന്ന നേരമല്ലോ ..
എല്ലാമകലുന്ന പോലയല്ലോ…
എല്ലാം മായയായി എന്നപോലെ….
ശാഠ്യം പിടിക്കും ബാല്യം പോലെ ….
തമ്പ്രാന്റെ ഉള്ളിൽ പ്രേതം പോലെ….
രക്തത്തിൽ കറനമ്മൾ ഒന്നാണല്ലോ…
രക്തം ചുവപ്പല്ലാതൊന്നുമല്ല …
കണ്ണുനീരിൻ നിറം ഒന്നാണല്ലോ…
ദേഹമൊരു മൂടി മാത്രമല്ലോ…
ഉള്ളുകളെല്ലാം ഒന്നാണല്ലോ…
പിന്നെ നീ എന്തിന് ഇത്ര ശാഠ്യം…
കോലങ്ങൾ കെട്ടും മനുഷ്യരല്ലൊ നമ്മൾ…
കോലങ്ങൾ ആടുന്നു ജീവിതങ്ങൾ …