Category: കവിതകൾ

Zehraan Marcelo* ഇന്നലെയായിരുന്നു ഡയാലിസിസ്!ഭിഷഗ്വരൻമാർ എന്റെസിരകളിലൂടൊഴുകിയിരുന്നമിലൻ കുന്ദേരയുടെ രക്തംഊറ്റിക്കളഞ്ഞ് പകരം കാഫ്കയുടെരക്തം നിറയ്ക്കയുണ്ടായി.മൾബെറിത്തോട്ടത്തിലെ ലൈബ്രറിയുടെഅകത്തളത്തിൽ ഒരുപട്ടുനൂൽപ്പുഴുവായ് ഇഴയുകയും,അലമാരകളിൽ കാഫ്കയുടെ‘രൂപാന്തരം’ എന്ന കഥയടങ്ങിയപുസ്തകം തിരയുകയുമാണ് ഞാൻ.ലൈബ്രറിക്കെട്ടിടത്തിലെപഴകിയ നിശബ്ദതയെയും,ലൈബ്രേറിയൻ മൂങ്ങയുടെ തുളയ്ക്കുന്നനോട്ടത്തെയും നിസ്സാരമവഗണിച്ച്രണ്ട് പരുന്തുകൾ ഹിറ്റ്ലറുടെആത്മകഥാപുസ്തകം നിവർത്തിവെച്ച്അന്നേരമൊരു വാഗ്വാദമാരംഭിക്കുന്നു.ഹോ! എന്തൊരു ബഹളം. അസഹനീയം!ലൈബ്രറിക്ക് പുറത്തേക്കിഴയവേതർക്കം…

രചന :- ബിനു. ആർ* കൈക്കുമ്പിളിൽ ഒതുങ്ങി-യിരിക്കുന്നൂ ഒരു കാഴ്ച്ച തൻവെട്ടംപോൽ, തെളിഞ്ഞിരിക്കുന്നൂഒരു നറുപൊൻവെട്ടംഒരു മിന്നാമിനുങ്ങിന്റെനുറുങ്ങുവെട്ടം…ജീവിതത്തിന്റെ ഉണർവെട്ടവു –മാകാമിത്,ചിലപ്പോൾ മഹാമാരിയിൽനിന്നുംരക്ഷപ്പെടാൻ മാനവന്റെമറുവെളിച്ചവുമാകാം…ചിലപ്പോൾ നൊന്തുപിടഞ്ഞമനസ്സിന്റെ ഉണർവുമാകാം,ചിലപ്പോൾ സ്വപ്‌നങ്ങൾനെയ്തുകൂട്ടും ചെറുപ്പത്തിന്റെമിന്നലൊളിയുമാകാം..ചിലപ്പോൾ പച്ചപിടിപ്പിക്കാംജീവിതത്തിനെയെന്നവീണ്ടുവിചാരത്തിന്റെ വെറുമൊരുതരിപൊൻവെട്ടവുമാകാം..ചിലപ്പോൾ, പിറകേ അടിവച്ചടിവച്ചുപോകുന്നേരം, ജീവിതം വീണ്ടുമൊരു പച്ചത്തുരുത്തായ്മാറിയെങ്കിൽ ! പിന്നിൽവരുന്നവർക്കെല്ലാംകച്ചിത്തുരുമ്പായി മാറിയേനേ……

പള്ളിയിൽ മണികണ്ഠൻ* മുമ്പൊക്കെ മുത്തശ്ശി പാടിത്തരാറുണ്ട്‘കർക്കടം ദുർക്കട’മാണുകുഞ്ഞേ…കഞ്ഞിമുട്ടിക്കുന്ന കർക്കടം നീങ്ങിയാൽവർണ്ണക്കുടചൂടി ചിങ്ങമെത്തും.മാമലനാട്ടിലലങ്കാരദീപമായ്ചാലവേ പൂക്കൾ വിരിഞ്ഞുനിൽക്കും.ചിങ്ങത്തിലാനന്ദമോരോ ദിനങ്ങളുംതുള്ളിക്കളിച്ചു കടന്നുപോകേകുഞ്ഞിളംപുഞ്ചിരി ചുണ്ടിൽനിറച്ചുകൊ‐ണ്ടത്തം പടികടന്നെത്തുമല്ലോ.അത്തത്തിലാമോദചിത്തരായ് കുഞ്ഞുങ്ങൾതെക്കേതൊടിയിൽ നിറയുമല്ലോ.പൂവേ പൊലിപൊലിയെന്നു പാടികൊണ്ട്പൂക്കളോരോന്നായിറുക്കുമല്ലോ.പൂക്കളിറുത്തു കിടാങ്ങൾ കഴുത്തിലായ്തൂങ്ങും പൂവട്ടിയിൽ ചേർക്കുമല്ലോ.ചാണകം തേച്ചുമിനുക്കും കളത്തിലാ‐പൂക്കളാൽ ചിത്രം വരയ്ക്കുമല്ലോ.തൂവർണ്ണഭംഗിയിൽ നാളുകൾ നീങ്ങവേപൊൻതിരുവോണ ദിനമടുക്കും.പുത്തനുടുത്തുകൊണ്ടെല്ലാരുമൊന്നിച്ച്തൂശനിലയ്ക്കുചാരേയിരിക്കും.കുത്തരിചോറിനോടൊപ്പമൊരഞ്ചെട്ടു-തൊട്ടുകറികളും…

മാധവ്.കെ.വാസുദേവ്. ഹരിതാഭമാർന്ന ഭൂമിതൻ മാറിൽമഴുവിൻ മുറിപ്പാടു വീഴ്ത്തി…ആകാശമേൽക്കൂര താങ്ങിനിർത്തുന്നവൻ മരക്കാലുകൾ വെട്ടിവീഴ്ത്തി.പച്ചക്കുടപ്പീലി നിവർത്തിപിടിക്കുന്നചോലമരങ്ങളെ പിഴുതെടുത്തു.കൊല്ലുന്നു നമ്മൾ നദികളെ പിന്നെയോപിഞ്ചിലെ നുള്ളുന്നു ജീവിതങ്ങൾ …നമ്മൾ മനുഷ്യരോ കാട്ടാള ജന്മമോസ്വാർത്ഥത തീണ്ടും കിരാതവർഗ്ഗം.കാടു നമുക്കെന്നും ജന്മഗൃഹമെന്നസത്യം മറന്നു വളർന്നവർ നമ്മൾ.ഭൂമി നമ്മൾക്കു പോറ്റമ്മയാണെന്നസത്വം മറന്നു…

കവിത : അശോകൻ പുത്തൂർ* നീഉറങ്ങാതിരിക്കുന്ന രാത്രികളിൽഇരുട്ടിനൊരു മുത്തംകൊടുക്കുക.നിശയിലേക്ക് ഒഴുക്കിവിടുന്നുഞാൻ ഉമ്മകളുടെ പാലാഴിഉമ്മകൾക്ക്ഉണ്ണികളുണ്ടാവുമെങ്കിൽനമ്മുടെ പേരിടണം.ശോകമില്ലാത്തവനെന്നുംഉപമയില്ലാത്തവളെന്നും.കഴിഞ്ഞവാരം നീയെഴുതിയിരുന്നുഉമ്മകളുടെമണം മറന്നുപോയെന്ന്……..കിനാവിന്റെ രവിറമ്പിലിരുന്ന്നീയീ കുറിമാനം വായിക്കുമ്പോൾഓർമ്മയുടെ ഏതോ നോവിറമ്പിലിരുന്ന്നീ നിന്നെക്കുറിച്ചെഴുതിയ കവിതയിലെഅവസാന വരിയിലേക്ക്ഞാൻ സങ്കടങ്ങളുടെ തഴപ്പാ വിരിക്കുമ്പോൾകവിതയിലെ ആദ്യത്തെ വാക്ക്നിന്റെമണമുള്ള ഒരു ഈണംകൊണ്ട്എന്നെ പുതപ്പിക്കുന്നുനിദ്രയിലേക്ക് ചായുംമുന്നേഇന്നുകിട്ടിയ…

കവിത : മനോജ് KC ✍️ ഇവളെൻ സതീർത്ഥ്യ…ചിരി മാഞ്ഞു പോയൊരാ വദനത്തിലാകെ കരിവാളഭാവം പടർന്നു നിന്നു…വിറയാർന്ന ചുണ്ടിന് പറയുവാനൊന്നും –ബാക്കിയില്ലാത്തൊരു…ഗതകാല ഹുങ്കിന്റെ തടവുപോലെ…കഷ്ടതമൂടിയ നേരമാണെങ്കിലുംവിട ചൊല്ലിടാനായി മടി പോലെ തോന്നിടും പഴയ അഹന്തതത്തിരുശേഷിപ്പുകൾ… മുഖദാവിലാകെത്തുടിച്ചു നിന്നു…ചിലരിങ്ങനെയാണാവോ…കഷ്ടത വന്നാലും മാരി പിടിച്ചാലും…വാശിയേം…

അശോകൻ പുത്തൂർ* സ്കൂൾ മുറ്റത്തുനിന്നുംകൗമാര വിസ്മയങ്ങളിൽനിന്നുംപൊതിഞ്ഞു കൊണ്ടുവന്നകളിചിരികളുടെ മണംഇപ്പോഴും ഇടയ്ക്കൊക്കെതുറന്നു മണപ്പിച്ച്വീണ്ടും പൊതിഞ്ഞുവയ്ക്കും…….ഓർമ്മകളിൽചില ചാവേറുകളുണ്ട്.ആൾതിരക്കിലോ നിശബ്ദതയിലോപതിയിരിക്കുന്നവ.രുചിയോ ഗന്ധമോ ആയികൊതിപ്പിക്കുന്നവ മോഹിപ്പിക്കുന്നവതീപോലെ കത്തുന്നവ……..അവസാനബഞ്ചിൽ വാടിത്തളർന്ന്കടുകും മുളകും പൊട്ടിതുടങ്ങുമ്പഴേഉപ്പുമാവിൻ മണത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങിയോടുംവിശപ്പോർമ്മകൾ………സ്നേഹം പകുത്തുണ്ണേണ്ട കാലത്ത്കനൽ വാരിത്തന്ന്പുളിവാറൽ ചുഴറ്റിമൗനത്തിലോട്ട് വഴിനടത്തിച്ചഅച്ഛനോർമ്മകൾ.സങ്കടങ്ങളുടെനിറുകയിൽ തിരുമ്മാൻസഹനങ്ങളുടെ രാസനാദി തിരഞ്ഞ്അയൽവീടുകളിൽതെണ്ടിത്തിരിയുന്നുണ്ട്എല്ലുംതോലുമായ ഒരു…

കവിത : ഹരിദാസ് കൊടകര* ഞാൻ പേരല്ല പേരഴകുമല്ലപേരിലെൻ പേരുമില്ല പരതാൻപേരറിവിനായ് പടിയിറക്കാംപാവുനൂൽ താരാപഥം കേൾ അമ്മമേഘം പെറ്റിട്ട ഗ്രാമത്ത്പേരഴകിനായ് പാകം നിവരുന്നുഉടൽക്കാലമേഘനിലകളിൽനാമം നിലാവെണ്ണ തൂവുന്നുഅഴകിൻ നേത്രം വരയുന്നുമന്ത്രാഖിലം ഉണ്മയൂറ്റുന്നുഉടൽക്കമ്പിലുണരുന്നു തേജം വിധിവൃത്തം കേൾക്കുകവാഴ്ത്തുക പേരുകൾ പേരിനായ്ആശ്ലേഷതുംഗം വഹിക്കുക പേരഴകിലെന്തിത്ര നന്മനംമുന്നിൽ…

വിഷ്ണു പകൽക്കുറി* ജാതിക്കോമരങ്ങൾഉറഞ്ഞുതുള്ളുംഈർച്ചവാളിൻതുഞ്ചത്തിരുന്നൊരുഉഗ്രതപസ്വിനിയുടെഭിക്ഷാടനംആൽത്തറവേരുകൾഅതിദ്രുതം വളരുമ്പോൾനീർപ്പോളകെട്ടിയകൺതടങ്ങളിൽരക്തപ്പുഴയൊഴുകിച്ചുവക്കുന്നുചമ്രവട്ടത്തിലിരുന്നവൾചതുരംഗപ്പലകയിൽകരുക്കൾ നീക്കിവച്ച്കോപാദ്ധയായിനെറികെട്ട കാലത്തെശപിച്ച്ചുടലഭസ്മവുംച്ചാർത്തിഒറ്റക്കാലിൽഋതുക്കൾ മാറിയതറിയാതെതപസ്സിരുന്നുകാലക്കേടിന്മിഴിതുറക്കവെമുന്നിലേക്കുവീണുരുണ്ടനാണയത്തുട്ടിലവൾഭിക്ഷയെറിഞ്ഞൊരുവൻ്റെജീവിതംകാൺകെ അട്ടഹസിച്ചവൾകൊടുവേനലിൽകാപാലവുമേന്തിചത്താലും തീരാത്തതീണ്ടലാണല്ലോമുക്കണ്ണാഒറ്റനാണയത്തിനുള്ളിലെന്നുച്ചൊല്ലിപിറുപിറുത്തു മൊഴിഞ്ഞുകലികാലമല്ലാതെന്ത്.

രാജേഷ്.സി .കെ ദോഹ ഖത്തർ* തിരിഞ്ഞു നോക്കി അവൻ…വിട്ടുപിരിയുകയാണ് ..ശരീരത്തിനെ ഇത്രയും കാലം ,ജീവിച്ച ശരീരത്തിനെ.കാക്ക കരയുന്നുണ്ട് .ബാലികാക്ക ഉച്ചത്തിൽ,തരൂ ബലിച്ചോർ .ജീവിക്കുമ്പോൾ എനിക്ക്,കിട്ടാത്തത് കാക എൻ മക്കൾ..തരില്ല നിനക്കും .ഭാര്യയും മക്കളും ,കരയുന്നുണ്ട് എന്നാൽ,നോട്ടം സ്വത്തിലേക്കാണ്.എത്രയോകൊതിച്ചു വാങ്ങിയ.സ്വർണ രുദ്രാക്ഷമാലയും ,മോതിരവും…