ഉഭയം
രചന : ബിജു കാരമൂട് ✍ നെഞ്ചുകൂടിനരച്ചുവെന്നിന്നൊരുവെള്ളിരോമംതൊടുന്നു നി൯കൈവിരൽകള്ളസാക്ഷ്യംപകുത്തു ഞാ൯പെണ്ണൊരാളുമ്മവച്ചുകരിച്ചതാണിന്നലെഎന്റെയാണെന്ന്കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു നീനൊന്തുനൊന്തുചിരിച്ചാലുമിങ്ങനെനിന്റെയായൊന്നു-മില്ലെന്നവൾ തിരി-ച്ചെണ്ണിയെണ്ണിയെടുക്കുംകണക്കുകൾഎന്റെയുമ്മകൾതീരെത്തണുത്തുപോയെന്നു നി൯കവിൾപ്പൂവിടർന്നീടവേചുംബനങ്ങളെചുംബിച്ചെടുക്കുവാൻചുണ്ടുമാത്രംതരുന്നില്ല മറ്റവൾതേനുറുമ്പുപടയ്ക്കിറങ്ങുന്നപോൽവേറെയായെടോനിൻെറകൈയ്യക്ഷരംവാക്കു വാക്കായെടുക്കാതിരിയ്ക്കുവാ൯പേനതട്ടിച്ചിതറിച്ചതാണവൾപെണ്ണു പെണ്ണെന്നുചൊല്ലിച്ചൊടിപ്പിച്ചു കണ്ണുനീറിച്ചുവക്കുന്നകാണുവാൻഏറെയിഷ്ടംനിനക്കെത്രകാലമായ്ഞാനുമത്രേരസിച്ചെത്രഗൂഢമായ്തീരെബാക്കിയില്ലാനോവു തിന്നു ഞാൻഏറെകാലം ചിരിച്ചപൊയ്പ്പുഞ്ചിരിതീരെ ബാക്കിയില്ലാചുണ്ടുണങ്ങാതെഞാൻ നിനക്കായ്പകർന്നതേൻതുള്ളികൾവേറെയായി ഞാൻകാണുവതൊക്കെയുംനിന്നെയാണെന്നറിയുവതെങ്ങനെ